stiffness and pulse wave velocity / Aorta and carotid arteries 137 (0.94 to 1.01) p = 0.096; Obesity OR = 0.47 (0.29 to 1.77) p = 0.003 and Diabetes OR = 2.41 (1.15 -5.05) p = 0.020. Conclusions: According to the results obtained, genetic polymorphisms variables were not in the multivariate analysis equation to determine the increase of the PWV, which can be explained either by being included in the selected variables such as hypertension, or on the other hand, they may not have enough strength to remain in the equation. So, according to this study, PWV has much more to do with behaviors and traditional risk factors than the genetic heritage.P883 Endothelial dysfunction, pulse wave velocity and augmentation index are correlated in subjects with systemic arterial hypertension?

en

Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule jest epizod kartagińskiego oblężenia Kasylinum (216/215 p.n.e.) odnotowany przede wszystkim przez Liwiusza, a także Frontinusa i Strabona.  Akcja pod Kasylinum została przedstawiona w formie schlebiającej patriotycznym motywom. Celowi temu służyło zręczne ukrywanie faktów i eksponowanie egzagerowanych akcji. Autor artykułu zastanawia się dlaczego oblężenie to trwało tak długo i pełne było sugerowanych przez źródła niepowodzeń po stronie kartagińskiej. Czy sytuacja ta może świadczyć o wodzowskiej indolencji Hannibala. Autor przekonuje, że tak nie było, bo chociaż kartagiński dowódca nie był szczególnym innowatorem w dziedzinie oblegania miast, opanował niezbędne elementy sztuki określanej jako poliorkia. Poprzez dokonanie „rozbrojenia” części rzymskich toposów i ujawnienia istotnych informacji, autor artykułu dochodzi do wniosku, że oblężenie Kasylinum komponowało się z celami strategicznymi armii kartagińskiej w Italii. Podczas drugiej wojny punickiej (218-201 p.n.e.) armia kartagińska operująca w Italii pod wodzą Hannibala stosowała różne metody walki. Po bitwie pod Kannami (216 p.n.e.), gdy wojna przeszła w fazę działań pozycyjnych, najistotniejszym celem Hannibala było osłabienie potencjału strategicznego Rzymian, a także próby sprowokowania przeciwnika do walnej bitwy. Akcja pod Kasylinum w pełni wkomponowywała się w te cele wojenne, nadto jednak doprowadzenie miasta do powolnej agonii, zyskiwało ważny wymiar propagandowy.