Over the past four decades, Turkey has undertaken a wide range of reforms that aim at the liberalisation of foreign trade, relaxation of the tariff system, deregulation of the financial system, and foreign investment regulations. Significant structural change experienced in the Turkish economy pursues access to the global market. This paper presents an empirical investigation of the growth prospects in both the Turkish economy and manufacturing industry during the whole period from 1995 to 2015 and the sub-periods of 1995–2001, 2001–2008, 2008–2015 and 1995–2015. Since investigating the dynamics of economic growth from the supply-side has been well documented in the literature, this work contributes to the literature on the sources of economic growth by providing a more up-to-date analysis from a demand-side perspective in the case of the Turkish economy. We make use of Chenery’s factor decomposition method that decomposes output growth into the growth of domestic demand, import-substitution, growth of export and intermediate demand. Conclusions revealed that the total output evolution of the whole economy and the manufacturing industry was mainly responsive to final domestic demand during the whole period of 1995–2015 and the sub-periods of 1995–2001, 2002–2008 and, 2008–2015. However, the nexus between the final domestic demand and the output evolution tended to weaken during the period from 2001 to 2008, but recovery took place again in the following periods. Moreover, the output growth that stemmed from export expansion was more prevailing in the manufacturing industry. To these ends, policies aimed at increasing income, demand, product diversity and reducing poverty should be applied to encourage the deepening of domestic demand. Furthermore, selective micro policies of industrial and technological upgrading and diversification should be applied to sustain output and export growth and, create a more resilient economy to external shocks

Küreselleşme eğilimlerinin hız kazanmasıyla 1980 sonrası dönemde dünya ekonomisinde meydana gelen önemli dönüşümlerden biri de üretimin uluslararası parçalanmasıdır. Üretimin uluslararası parçalanması, bir nihai malın üretiminde birden fazla ülkenin üretim sürecinde farklı aşamalarında (dikey uzmanlaşma) farklı aşamaların yer alması ve bu süreçten katma değer sağlaması anlamına gelmektedir. Post-sosyalist ülkeler olarak tanımlanan Orta ve Doğu Avrupa (ODA) ülkeleri de özellikle Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla küresel üretim sürecine katılım eğilimleri artmıştır. Bu bağlamda çalışmanın teme amacı 2004 yılında AB’ye üye olana ODA ülkelerinin uluslararası üretimin parçalanma sürecine ne ölçüde katılım sağladığını analiz etmektir. Çalışmanın amacı doğrultusunda Hummels, Ishii & Yi (2001) tarafından önerilen HIY yöntemi kullanılarak analiz yapılmıştır. HIY yöntemini uygulamak için ülkelerin 2000-2014 dönemine ait ulusal girdi-çıktı tablolarından (NIOT) yararlanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre ODA ülkelerinde dikey uzmanlaşma oranı 2008-2009 küresel finans kriz döneminde azalmakla birlikte çalışma dönemi boyunca artış gösterdiği görülmüştür. Dikey uzmanlaşma oranının en yüksek olduğu ülkeler sırasıyla Macaristan, Slovakya, Estonya, Slovenya, Litvanya, Polonya ve Letonya’dır. İmalat sanayisine yönelik yapılan analiz sonucunda elde edilen bulgulara göre dikey uzmanlaşmanın en yüksek olduğu ülkeler sırasıyla Macaristan, Estonya, Slovakya, Letonya, Çek Cumhuriyeti, Slovenya, Polonya ve Litvanya’dır. Ayrıca Estonya, Macaristan, Letonya ve Polonya’da imalat sanayisindeki dikey uzmanlaşma oranı toplam ekonomideki dikey uzmanlaşma oranından daha yüksektir. Son olarak dikey uzmanlaşma Çek Cumhuriyeti, Letonya, Litvanya ve Polonya’da orta-düşük teknolojili sektörlerde daha yüksek iken, Estonya, Macaristan, Slovakya ve Slovenya’da ise orta-yüksek ve yüksek teknolojili sektörlerde daha yüksektir.