More often than not pulpless teeth remain relatively intact after conservative endodontic treatment. Although it hasn't been shown that endodontically treated teeth are more brittle than healthy ones, pulpless teeth are known to crack during mastication. As a result of this known phenomenon, dental professionals have been looking for strategies to prevent pulpless teeth from breaking. Restoration and reinforcement of pulpless teeth is a crucial preventative step in endodontic therapy. A post is cemented into the root canal to reinforce a healthy endodontically treated tooth. The post is supposed to reinforce the tooth and keep it from breaking. A widely used technique for repairing teeth that have undergone endodontic treatment is post and cores. Retention applied onto the root thorough final restoration using the post and core restoration as a substructure. Therefore, post placement in the root is crucial. In order to ensure retention for a fixed restoration, endodontically treated teeth are frequently treated with posts and cores. Teeth that had gone through endodontic treatment often suffer from severe coronal damage. In order to ensure retention for full or partial coverage restoration, these teeth may require a coronal substructure or core for retention of a full or partial bonding restoration. Generally, primary retention feature of a core is an intraradicular post. Posts and cores are routinely used for endodontical teeth restoration. This article provides a review presentation about utilization of post systems on the pulpless tooth.

Background: In order to ensure sufficient resistance against functional forces for dentin, which is severely weakened by excessive material loss in single-root single-canal teeth with previous root canal treatment, maximum retention and resistance must be the target. The main purpose of this study is to evaluate the shear rupture resistance of the chosen three kinds of posts placed in the teeth roots, against forces that could occur in the replicated mouth. Methods: Freshly extracted 45 teeth -maxillary canin and maxillary central- have been used in our study. Crown portion of the tooth was removed by cutting away 1 mm over the enamel cement junction. Root canals were obturated with a lateral condensation technique using AH-26 and gutta percha sealer. In the study, 15 specimens each from Flexi-Post, Cosmopost, and FRC Postec post systems have been placed in sockets opened down through teeth by using specific burs for each system. A dual cured composite cement (Variolink II low viscosity) was used to bind posts. Prepared specimens were put in steel hose by using acrylic resin. Standardized core material (Coradent) was applied onto top side of posts, and steel hoses were connected to Lloyd test instrument with an angle of 45 degrees. A force with a speed of 1 mm/min was applied to the specimens. Compression shear rupture values were recorded and One Way ANOVA and Kruskall-Wallis variance analyses were conducted for statistical evaluation. Results and Conclusion: Highest values were obtained in Flexi-Post group. FRC Postec was the second, and Cosmopost had the lowest strength values. However, all the systems provided adequate resistance against forces that could occur in the mouth, hence it was concluded that they can be utilized clinically. Key words: posts and cores, post system, prefabricated post systems

Bu çalışmanın amacı, 3 farklı seramik abutment kullanılarak restore edilen dental implantların termomekanik yaşlandırma öncesinde ve sonrasında stabilitelerinin Rezonans Frekans Analizi yöntemi ile değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, Lityum disilikat abutment, Prefabrike zirkonya abutment ve Zirkonya abutment olmak üzere üç çalışma grubu (n=5) oluşturuldu. Lityum disilikat ve zirkonya abutment gruplarında, deney örneklerinin elde edilmesi amacıyla, model üzerinde üst sağ birinci kesici diş boşluğuna yerleştirilen implantın, komşu dişlerin ve kapanış ilişkisinin dijital ölçüsü alındı. Sanal modeller üzerinde abutment ve lityum disilikat kron restorasyonları tasarlandı ve üretildi. Prefabrike zirkonya abutment grubunda ise, firma tarafından üretilen hazır zirkonya abutment üzerine lityum disilikat kron restorasyonları tasarlanarak üretildi. Abutmentimplant bağlantısı sağlanan tüm örnekler, sıcaklığı 5 0 C-55 0 C olan suda 1000 kez ısı döngüsüne ve 50 N'luk kuvvet ile 200000 mekanik siklusa maruz bırakıldı. Yaşlandırma sonrasında, abutment ve kronlar çıkarıldı. Ġmplantların üzerine üretici firmaya ait Smartpeg'ler yerleştirildi. Ġmplant stabilite katsayısı (ISQ) değerleri, yaşlandırma öncesi ve sonrasında dört farklı bölgeden (bukkal, palatal, mezial ve distal) ölçülerek kaydedildi. ISQ değerlerinin karşılaştırılması için iki-faktörlü tekrarlanan ölçümlü varyans analizi kullanıldı. Hesaplama ve yorumlamalarda % 5'lik önem düzeyi dikkate alındı. Bulgular: Varyans analizi sonucunda materyalxtermomekanik yaşlandırma interaksiyonunun istatistiksel olarak önemli olmadığı (P>.05), materyal ve termomekanik yaşlandırma faktörlerinin ise istatistiksel olarak önemli olduğu bulundu (P<.05). ISQ değerleri termomekanik yükleme sonrası önemli derecede azaldı (P<.05). Bonferroni testi sonuçları incelendiğinde; Prefabrike zirkonya abutment grubunun Lityum disilikat abutment grubundan anlamlı derecede yüksek ISQ ortalamasına sahip olduğu görüldü (P<.05). Sonuç: Ġmplantların yükleme sonrasında stabilitelerindeki değişimi gösteren ISQ değerlerinin azalması, implant ve kemik ara yüzünün sağlamlığında azalmaya işaret olabilir. Ancak bu çalışmada elde edilen sonuçlar yorumlanırken, implantı çevreleyen akrilik rezin materyalinin canlı kemik dokudan farklı özellikler gösterdiği göz önüne alınmalıdır.