Kadmiyuma (Cd) çevresel maruziyet hiperglisemi ve azalmış serum insülini ile ilişkilidir. Bu çalışma, Cd'ye maruz kalmış diyabetik ratlarda Lipoik Asit (LA) ve insülinin glikolitik enzimler, karaciğer marker enzimleri ve lipidler üzerindeki etkilerini değerlendirmek için tasarlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Erkek Wistar sıçanları 7 gruba ayrıldı (n = 8). Gruplar kontrol, diyabetik kontrol, diyabet + CdCl2, diyabet + insülin, diyabet + CdCl2 + insülin, diyabet + CdCl2 + LA ve diyabet + CdCl2 + insülin + LA gruplarından oluştu. Tip 1 diyabet, 6 gruba intraperitoneal (i.p.) streptozotosin (STZ) (65 mg / kg) enjeksiyonu ile indüklendi. İnsülin (4 IU/kg/gün), insülin ile tedavi edilen gruplara subkutan (s.c.) verildi. CdCl2 (1,2 mg/kg/gün), CdCl2 ile tedavi edilen gruplara s.c. verildi. LA (100 mg/ kg/gün), LA ile tedavi edilen gruplara i.p. verildi. CdCl2 ve insülin tedavisi, intraperitoneal STZ enjeksiyonundan 2 gün sonra başlatıldı ve 3 hafta sürdürüldü. Serum glukoz, AST, ALT, ALP, BUN, LDL, HDL ve TG düzeyleri, tam kan HbA1c düzeyi ve karaciğer heksokinaz (HK), piruvat kinaz (PK) ve Na+/K+ ATPaz aktivitesi değerlendirildi. BULGULAR: Diyabetik grupta serum glukoz, HbA1c, TG, LDL, AST, ALT, ALP ve BUN düzeyleri kontrol grubuna göre daha yüksek bulundu, ancak HDL daha düşüktü. Diyabetik kontrol grubu karaciğer dokusunda Na+/K+ ATPaz, HK ve PK aktivitesi azaldı. Diabetik + CdCl2 ve Diabetik+İnsulin+CdCl2 gruplarında karaciğerde PK, HK ve Na+/K+ ATPaz aktivitesi arttı. İnsülin ve LA ile tedavi edilen gruplarda HK, PK ve Na+/K+ ATPaz aktivitelerinde diyabetik kontrol grubu ile karşılaştırıldığında artış saptandı. SONUÇ: Bu sonuçlar insülin ve LA uygulamasının Cd ve STZ'nin neden olduğu karaciğer hasarına karşı etkili bir terapötik müdahale olabileceğini düşündürmektedir.
