Bruksizm, çocukları ve eriĢkinleri etkileyen bir parafonksiyonel alıĢkanlıktır. Bu çalıĢmada ebeveynlerin çocuklar ve genç eriĢkinlerde görülen bruksizm üzerine bilgi ve tutumlarının incelenmesi amaçlanmıĢtır. Gereç ve Yöntem: ÇalıĢma kapsamında kliniğe baĢvuran çocukların ebeveynlerine 52 adet çok seçenekli sorudan oluĢan anket soruları yöneltilmiĢtir. 367 ebeveynin anket yanıtları çalıĢmaya dahil edilmiĢtir. Ġstatistiksel analizde tanımlayıcı istatistikler, Ki-kare testi, Fisher"ın kesin Ki-kare testi ve Spearman"ın korelasyon testi kullanılmıĢ ve p değeri 0.05 olarak belirlenmiĢtir. Bulgular: Ebeveynlerin %38,7"si bruksizmin tanımını bildiklerini belirtmiĢlerdir. ÇalıĢmaya dahil edilen çocukların %29,4"ünde bruksizm olduğu, %45.5"inde bruksizm olmadığı ve kalan %25,1"inde ebeveynlerinin bir fikri olmadığı görülmüĢtür. Bruksizmin nedenleri arasında duygusal (%45,8), diĢlerle ilgili (%16,9), ilaçlara bağlı (%3,5), dini/ruhani (%3) ve diğer faktörler (%0,5) gösterilmiĢtir. Bruksizmin tedavisinin psikolojik tedavi ile (%34,1), diĢ tedavileri ile (%23,7), tıbbi tedaviler ile (%6,5) ve dini yöntemler ile (%0,8) yapılabileceği belirtilmiĢtir. Çocuklarında bruksizm olduğu bildirilen ebeveynlerin %72,2"si çocuklarda bruksizm ile ilgili daha fazla bilgi edinmek istediklerini, %15,7"si ise isteksiz olduklarını, %12"si ise kararsız olduklarını bildirmiĢlerdir. Evli ve ayrılmıĢ ebeveynlerin çocuklarında bruksizm varlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuĢtur (p<0,05). ġiddetli psikolojik travma gören çocuklarda bruksizm oranı yüksek çıkmıĢtır (p<0,05). Sonuç: Ebeveynler çocuklarda bruksizmin teĢhisi konusunda önemli rol oynamaktadırlar. Ebeveynlerin çocuk ve genç eriĢkinlerde bruksizm hakkında daha fazla bilgi sahibi olmaları, bruksizmin doğru zamanda tedavi edilebilmesi açısından katkı sağlayacaktır.