Katılım bankaları, İslami prensipler çerçevesinde faaliyette bulunan ve temelinde kar-zarar ortaklığı olan finansal kurumlardır. Türkiye'de katılım bankalarının, bankacılık sistemine göre daha hızlı büyüme sergiledikleri fakat yeterli düzeyde pazar payına ulaşamadıkları görülmektedir. Çalışmada, bu sorunun nedeni olarak mevcut katılım bankacılığı sisteminin finans teorisine ve risk-getiri dengesine uyumsuz olması şeklinde ortaya konulmaktadır.. Katılım bankacılığında sermaye sahiplerinin elde ettiği özkaynak karlılığı, mevduat bankalarına göre makul ölçülerdedir. Diğer taraftan katılma hesabı sahipleri ise mevduat bankası mudilerine kıyasla daha yüksek risk almakla beraber daha az getiri elde etmektedir. Mevcut durumdaki bu anomalinin düzeltilmesi için katılım bankalarının yasal ve kurgusal yapısının değiştirilmesi gerekmektedir. Yapılacak düzenlemelerle özkaynak karlılığı ile kar payı getirisinin yakınlaştırılması, hatta bu değerlerin mutlak olmasa bile birbirine eşit düzeyde olmasının sağlanması gerekmektedir. Çalışmada bu paralelde sistemin analizi ve eleştirisi yapılmakta, kavramlar farklı bir bakış açısı ile irdelenmekte ve yeniden yapılanma için bir model önerisi sunulmaktadır. Bu bağlamda önerimiz, katılma hesaplarının açık uçlu fon olarak yeniden yapılandırılmasıdır.

No abstract