No abstract

No abstract

Although nursing started with women's caring role as caring for wounded soldiers during wars, modern nursing started with the influence of Florence Nightingale's environmental theory and studies. Nightingale's work laid the foundations of professional nursing science. In our country, nursing education first started in the Constitutional Period after 1876. Nursing training courses were opened by Doctor Besim Ömer Pasha in the center of Hilal-i Ahmer in 1913, in Darülfünun between 1914-1915, and in Kadırga Birth Clinic in 1916. Safiye Hüseyin Elbi, who was the only Turkish nurse who carried the seriously injured from Çanakkale to Istanbul by ferry and served on the Reşit Paşa Hospital Ship, where surgeries were also performed, was one of the founders of the Red Crescent Nursing School opened in 1925. Esma Deniz İbrahim, who graduated from Admiral Bristol in 1924, continued her education at Columbia University and returned to Turkey in 1930. Like Safiye Hüseyin Elbi, she is among the founders of the Turkish Nurses Association (Turkish Nurses Association). The history of surgery, which started with the existence of human history, has often shown rapid developments, although it is sometimes stagnant from past to present. In the early 19th century, with the acceptance of operating room nursing as a field of study, the foundations of professional surgical nursing were laid. Today, the surgical nurse is a professional member of the profession who continues the care of the patient in a long process, which starts with the admission of the patient to the surgical clinic, and includes home care and rehabilitation during and after the surgery. Innovations in surgical technique, technology and informatics necessitate the constant change and development of surgical nurses. For this reason, nurse leaders, institutions and organizations and professional members who are responsible for the development of nursing science and practices should determine common strategies and put them into practice with appropriate regulations. In this review, the historical process of surgical nursing from past to present in relation to the history of Turkish nursing has been examined and an evaluation has been made for its future situation.

Amaç: Bu araştırmanın amacı; genel cerrahi kliniklerinde çalışan hemşirelerin Cerrahi Sonrası Hızlandırılmış İyileşme (Enhanced Recovery After Surgery-ERAS) protokolü uygulamalarına ilişkin değerlendirmelerini belirlemektir. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu araştırma, genel cerrahi kliniğinde çalışan 258 hemşire ile 20 Mayıs-20 Haziran 2021 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Genel cerrahi kliniklerinde çalışan hemşirelerin sosyo-demografik, mesleki özellikleri ile ERAS protokolleri ve uygulamalarına ilişkin değerlendirmelerini içeren 37 sorudan oluşan veri toplama formu, çevrimiçi olarak hemşirelere iletildi. Veriler, SPSS 25.0 programıyla analiz edildi. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 28,81±7,63 yıl olup, %86’sı (n=222) kadın ve %38’i (n=98) lisans mezunudur. Hemşirelerin %38,8’nin (n=100) ERAS protokolleri hakkında bilgisi olmadığı, %58,9’unun (n=152) ise ERAS protokolüne yönelik herhangi bir eğitim almadığı ve %36,4’ünün (n=94) çalıştığı klinikte ERAS protokollerinin uygulanmadığı belirlendi. Lisansüstü eğitim düzeyine sahip olan (p<0,01) ve ERAS protokollerine ilişkin bilgi sahibi olan hemşirelerin (p<0,001) protokolün ameliyat öncesi, sonrası ve bileşenlerin toplamının uygulanmasına yönelik sorulara doğru yanıt verme oranlarının istatistiksel olarak anlamlı ve yüksek olduğu belirlendi. Çalıştığı hastanedeki hasta-hemşire oranı 1-5 arasında olan (p<0,05) ve ERAS protokollerine ilişkin eğitim alan (p<0,01) hemşirelerin ise ameliyat sonrası bileşenlerin uygulanmasına yönelik sorulara doğru yanıt verme oranlarının istatistiksel olarak anlamlı ve yüksek olduğu bulundu. Sonuç: Lisansüstü eğitim düzeyine sahip ve ERAS protokollerine ilişkin bilgisi olan hemşirelerin ameliyat öncesi ve sonrası uygulamalara ilişkin sorulara doğru yanıt verme oranının yüksek olduğu belirlendi. Çalıştığı hastanede en fazla 5 hastaya bakan ve ERAS protokollerine ilişkin eğitim almış olan hemşirelerin ise ameliyat sonrası uygulamalara yönelik sorulara doğru yanıt verme oranının yüksek olduğu bulundu. Cerrahi hemşirelerinin bilgi düzeyini artırmaya yönelik hemşirelik eğitiminde ve mezuniyet sonrası hizmet içi eğitim programlarında ERAS protokollerine yer verilmesi, cerrahi hemşirelerinin ERAS protokolüne yönelik güncel gelişmeler ile kanıta dayalı rehberleri takip etmeleri ve cerrahi hastasının bakımında disiplinler arası ERAS protokolü uygulamalarının temel alınarak hasta bakımına aktarılması önerilmektedir.

No abstract