Osmanlı İmparatorluğu'nun II. Meşrutiyet sonrası dönüşen siyasi ikliminde ortaya çıkıp Cumhuriyet'in ilk yıllarında da devam eden Birinci Ulusal Mimarlık Akımı ya da o dönem yaşayanların verdikleri isimle "Milli Mimari Rönesansı", betonarme, demir ve çelik gibi yeni inşaat malzemeleri ve teknikleri ile Klasik Osmanlı mimarisinden alınan kubbe, geniş çatı konsolları, kemer, portik, taçkapı gibi mimari unsurlar ile bezeme motiflerini birleştiren bir mimari biçimleniştir. 1910'larda başlayıp 1930'lara dek devam ettiği görülen Klasik Osmanlı mimarlığına dönüş özlemini yansıtan I. Ulusal Mimarlık Akımı'nın ulusçuluk idealleri içinde gelişen ideolojik ortamın bir dışa vurumu olduğu söylenebilir. Cumhuriyet'in kurulmasının ertesinde başkent olarak ilan edilen Ankara'da ve diğer Anadolu kentlerinde de Birinci Ulusal Mimarlık Akımının özelliklerini gösteren yapıların inşasına devam edildiği bilinmektedir. 1920'ler boyunca birçok Anadolu kasabasında akımın daha az tanınan özellikle de hükümet binası, belediye sarayı, okul, banka ve postane olarak kullanılan örneklerinin inşa edildiği bilinmektedir. Balıkesir'in Havran ilçesinde bulunan Belediye