Złożone zjawisko, jakim jest turystyka, warunkuje rozwój lokalny i regionalny. Działalność turystyczną najczęściej postrzega się przez pryzmat komplementarności w stosunku do podstawowych dziedzin życia społeczno-gospodarczego danego obszaru. Do obszarów pełniących funkcję turystyczną zalicza się te, które ze względu na posiadane walory, infrastrukturę turystyczną i komunikacyjną stanowią punkt docelowy ruchu turystycznego. Celem opracowania jest klasyfikacja oraz ocena zróżnicowania województw Polski ze względu na stopień rozwoju funkcji turystycznej. W badaniu wykorzystano wskaźniki rozwoju funkcji turystycznej: Baretje’a-Deferta, gęstości bazy noclegowej, wskaźnik Schneidera i Deferta. W oparciu o ich wartości ustalono pozycje określające stopień rozwoju funkcji turystycznej w 16 województwach Polski. Zakres czasowy badań, z uwagi na dostępność danych wykorzystanych w opracowaniu, obejmuje lata 2015 i 2019. Analizę przeprowadzono na podstawie informacji statystycznych pochodzących z bazy danych GUS.

Ruch turystyczny, odpowiedni poziom zagospodarowania turystycznego oraz walory turystyczne to trzy najistotniejsze elementy, które muszą zaistnieć na danym obszarze, by można było powiedzieć, że pełni on funkcję turystyczną. Dostępność transportowa określana jest jako jeden z czynników wpływających na atrakcyjność turystyczną regionu. Wśród licznych metod jej pomiaru wyróżnia się zastosowaną w niniejszym opracowaniu dostępność mierzoną wyposażeniem infrastrukturalnym. Celem opracowania jest uporządkowanie województw Polski ze względu na intensywność ruchu turystycznego oraz dostępność wyposażenia infrastruktury transportowej, ocena ich zróżnicowania i zmian zachodzących w czasie. Badaniem objęto 16 województw Polski. Zakres czasowy badania obejmuje lata 2015 i 2019. Analizę przeprowadzono na podstawie informacji statystycznych pochodzących z bazy danych Głównego Urzędu Statystycznego. Analiza dowiodła, że województwa Polski wykazują duże zróżnicowanie zarówno ze względu na intensywność ruchu turystycznego, jak i wyposażenia infrastruktury transportowej. Nie potwierdzono hipotezy, że województwa Polski, które charakteryzują się najwyższym stopniem intensywności ruchu turystycznego, posiadają najbardziej rozbudowaną infrastrukturę transportową, natomiast województwa, które z uwagi na intensywność ruchu turystycznego zajęły ostatnie lokaty w rankingu, cechują się niskim stopniem wyposażenia infrastruktury transportowej.

W nowoczesnych gospodarkach kapitał ludzki to najczęściej wymieniany, obok wiedzy i innowacji, czynnik pozwalający na osiągnięcie przewagi rynkowej. Pojęcie to określane jest jako pochodna wykształcenia, zdobytych kwalifikacji oraz praktycznych umiejętności. Obserwowany obecnie dynamiczny rozwój zaawansowanych technologii wymaga włączenia w ten proces wysokiej jakości kapitału ludzkiego. Celem opracowania jest ocena potencjału kapitału ludzkiego jako uwarunkowania rozwoju Przemysłu 4.0. W badaniach uwzględniono wskaźniki dotyczące udziału zatrudnienia w przemyśle wysokich technologii i usług opartych na wiedzy, udziału zatrudnienia w przemyśle wysokich i średniowysokich technologii oraz przeanalizowano udział osób z wyższym wykształceniem w przedmiotowych rodzajach przemysłu. Badaniem zostały objęte kraje członkowskie Unii Europejskiej. Zakres czasowy badań obejmuje lata 2013 i 2018. Analizę przeprowadzono na podstawie informacji statystycznych pochodzących z bazy danych Eurostat.