Istotą ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń (granulomatosis with polyangiitis-GPA) jest występowanie martwiczego ziarniniakowatego zapalenia średnich i małych naczyń krwionośnych. Szczególnie narażone na rozwój choroby są drogi oddechowe oraz nerki. W pracy przedstawiono przypadek 65-letniej pacjentki, u której rozpoznano GPA. Występowanie niecharakterystycznych objawów klinicznych przyczyniło się do tego, że choroba pozostawała nierozpoznana przez długi czas. Objawem dominującym było oporne na leczenie, długo utrzymujące się owrzodzenie skóry prawego podudzia. Brak efektu terapeutycznego długotrwałego leczenia owrzodzenia powinien skłonić do poszerzenia diagnostyki i poszukiwania innych przyczyn dolegliwości. Rozwojowi powikłań w GPA zapobiega wdrożenie skutecznego leczenia, co jest możliwe dzięki szybkiemu ustaleniu rozpoznania.

Wstęp: W pracy przedstawiono różnorodne objawy, zalecane metody diagnostyczne i sposoby leczenia choroby Ormonda. Opis przypadku: Przedstawiono przypadek 60-letniego pacjenta, który po wielu miesiącach nieswoistych objawów ogólnych zgłosił się po raz pierwszy do szpitala z objawami napadu kolki nerkowej. Wykonano badania obrazowe (USG, CT jamy brzusznej oraz PET), uwidaczniając prawostronne wodonercze z poszerzeniem układu kielichowo-miedniczkowego i moczowodu po stronie prawej oraz obecność tkanki włóknistej w przestrzeni zaotrzewnowej. Na postawie wywiadu, objawów klinicznych i typowe-go obrazu w badaniach radiologicznych rozpoznano chorobę Ormonda. Zastosowano leczenie polegające na założeniu cewnika DJ do prawego moczowodu oraz skojarzonej terapii immunosupresyjnej metyloprednizolonem i azatiopryną, co doprowadziło do szybkiej remisji choroby. Wnioski: Choroba Ormonda ma charakter wielodyscyplinarny, a w jej diagnostyce i leczeniu pomocna jest współpraca specjalistów różnych dziedzin medycyny.