O período de seca que a região semiárida viveu entre 2010 e 2016 transcorreu de maneira bem distinta do que em períodos passados. Ainda que a seca fosse a mais intensa de que se tem notícia, seus impactos foram significativamente menores, sem registros de calamidades sociais. Em parte, os seus impactos sociais foram atenuados em função de uma nova concepção de resposta para o enfrentamento da seca, construída gradativamente ao longo de pouco mais de duas décadas de transformações na região. Este artigo se concentra em três campos de análise: (i) as características do campesinato que compõe a base social da região; (ii) as relações agroecológicas dos sistemas difundidos nos últimos anos; e (iii) o processo de mobilização da sociedade civil e a construção de novas políticas para o semiárido. Inicialmente, realizou-se uma comparação entre os períodos de seca com base em dados climatológicos disponibilizados pelo Centro de Previsão de Tempo e Estudos Climáticos/INPE. A partir daí, o trabalho se valeu de metodologias participativas de diagnósticos dos sistemas e subsistemas agroecológicos que remetem à convivência com o semiárido, demonstrando a importância do seu papel na composição dos estoques e na conversão do capital natural em outros ativos para as famílias agricultoras. A multifuncionalidade e a pluriatividade do campesinato do semiárido cumpriram um papel decisivo na estabilidade dos sistemas e na segurança alimentar da família. O estudo registrou a trajetória de construção de políticas públicas em que as ideias relacionadas à convivência com o semiárido e o foco na agricultura familiar passaram a compor ações de enfrentamento da seca e promoção do desenvolvimento.

No abstract

Keywords Bath-fiets revalidatie Á fiets Bath-revalidatie Á revalidatie lopen Á lopen revalidatie Wij beschrijven in dit artikel een nieuw hulpmiddel voor de revalidatie van het lopen en de rol ervan binnen de traumatologie, waarbij de voordelen ervan boven de bestaande hulpmiddelen besproken worden. Een bredere toepassing ervan op het gebied van de neurologie, reumatologie en ruggemergletsel wordt naar voren gebracht.Ongeacht of fracturen operatief of niet-operatief zijn behandeld, zijn de patie¨nten altijd wat angstig om de horizontale houding te verlaten en weer rechtop te gaan staan. Wanneer slechts e´e´n been letsel heeft opgelopen, wordt de verticale houding gemakkelijk met conventionele hulpmiddelen bereikt; de belasting kan worden verdeeld over 'de goede onderste, extremiteit' en de bovenste extremiteiten. Maar ook met een looprek is toch kracht in de bovenste extremiteiten vereist; elleboogextensie en enige kracht in de schoulders en polsen zijn nodig om het lichaamsgewicht te verplaatsen. Zowel elleboog-als okselkrukken zijn niet stabiel en vergen van de patie¨nt een grotere controle en schouderkracht om zich rechtop te houden. Als de polsen van de patie¨nt niet soepel en pijnvrij zijn, kunnen soms tricepskrukken of een loopfiets gebruikt worden.Wanneer die ene niet-aangedane onderste extremiteit of de kracht in de bovenste extremiteiten ontbreekt, kunnen conventionele hulpmiddelen niet worden gebruikt om fracturen van de onderste extremiteit tegen overmatige belasting te beschermen. In het verleden lagen vele patie¨nten met multipele letsels van de extremiteiten inactief in bed of in een stoel, met slechts korte bezoeken per rolstoel aan de hydrotherapie-en/of fysiotherapieafdeling. Enige fysiotherapie kon aan het bed worden gegeven om de gewrichtsbeweging en spiertonus te verbeteren, actieve oefeningen werden aangemoedigd, maar de patie¨nt en de chirurg moesten wachten tot de ro¨ntgenfoto's aantoonden, dat voldoende consolidatie had plaatsgevonden om belasting te kunnen verdragen.Als het lichaamsgewicht op een andere manier kon worden ondersteund zouden de extremiteiten geoefend kunnen worden met de patie¨nt in verticale houding en zonder vrees dat de fracturen overbelast worden. Tijdens het ontwikkelen van een soort 'babyloopwagen' voor volwassenen ontdekten we, dat een zadel voldeed aan onze behoefte om het gewicht van de romp te ondersteunen. Hierdoor kunnen de benen afhangen, de bovenste extremiteiten worden niet belast en kunnen helpen om het evenwicht te bewaren. De patie¨nt heeft een verticale houding en oefent met veel meer plezier.

No abstract