Artykuł ma na celu zbadanie wybranych aspektów zalecanej przez Dàodéjīng praktyki wéiwúwéi (為無為) poprzez spojrzenie na nią w różnych kontekstach. Postawionych jest pięć tez: (1) w Dàodéjīng czytamy o ontologicznej zasadzie głoszącej, że funkcjonalność bytu jest konstytuowana przez jego strukturę będącą niebytem; (2) wéiwúwéi może być realizowane jako inspiracja przykładem; (3) wéiwúwéi może być realizowane jako efekt transcedentalnej bądź psychologicznej transformacji podmiotu polegającej na wyzwoleniu sprawstwa z uwarunkowań; (4) wéiwúwéi może być realizowane jako przyzwolenie na błędy podwładnych; (5) proponowany przez Dàodéjīng ideał władcy charakteryzuje niska preferencja czasowa.