Autor omawia ontologię polityczną współczesnego anarchizmu, nawiązujący przy tym do klasycznego anarchizmu oraz do myślicieli postanarchizmu, w szczególności do Saula Newmana. Wskazuje przy tym, jak współcześni filozofowie związani z postanarchizmem pracują nad  statyczną ontologią polityczna anarchizmu poprzez myśl poststrukturalną oraz jak za pomocą współczesnych pojęć filozoficznych dekonstruują oświeceniowe podstawy anarchizmu. Zamiarem tekstu jest wskazanie nie tylko na różnice pomiędzy anarchizmem a postanarchizmem, ale raczej dostrzeżenie pomiędzy nimi silnej zależności. Tekst stanowi przegląd i omówienie koncpecji postanarchizmu w kontekście ontologii politycznej, współczesnej filozofii politycznej oraz historii idei.

Koncepcja polityki prefiguracji, choć żywo praktykowana, nie otrzymała, przynajmniej w języku polskim, należytej uwagi. Multiplikujące się artykuły i książki (w języku, rzecz jasna, angielskim) zahaczające lub jednoznacznie o prefiguracji traktujące, można, jak większość tekstów akademickich, liczyć bez końca. Ciężko się zatem zorientować w bibliografii poświęconej niniejszej koncepcji. Jednakże książka Paula Raekstada z Uniwersytetu Edynburskiego oraz Safo Saio Gradin z King's College, dwójki akademików-aktywistek (w odniesieniu do nich będę na przemian używał formy męskiej i żeńskiej, nie chcąc językowo zmarginalizować znaczenia autorki), świadoma akademickiego (nie)ładu, jaki wokół prefiguratyzmu narósł, wychodzi temu problemowi naprzeciw. Jak sami autorzy piszą, większość myślicieli, którzy dotychczas politykę prefiguracji problematyzowali:

Szkic anarchizmu aktualności. O pojęciu anarchistyczności