Objective: To examine the effects of caffeic acid phenethyl ester (CAPE; a component of honey bee-hive propolis with antioxidant, anti-inFammatory, antiviral and anticancer properties) on bone regeneration and fibrotic healing in a rat model. Methods: Male Sprague-Dawley rats (n ¼ 63; mean age 7 weeks; weight 280-490 g) were randomly divided into three groups: A, cranial defect with no bone healing treatment (n ¼ 21); B, cranial defect treated with CAPE (n ¼ 21); C, cranial defect treated with CAPE and b-tricalcium phosphate/hydroxyl apatite (n ¼ 21). Rats were anaesthetized with ketamine (8 mg/100 g) by intraperitoneal injection and a cranial critical size bone defect was created. Following surgery, CAPE (10 mmol/kg) was administered by daily intraperitoneal injection. Seven rats in each group were killed at days 7, 15 and 30 following surgery. Bone regeneration, fibrotic healing and osteoblast activity were evaluated by histopathology. Results: Statistically significant differences in healing were found between all groups. There were no statistically significant within-group differences between day 7 and 15. At day 30, bone healing scores were significantly higher in groups B and C compared with group A. Conclusion: CAPE significantly improved bone-defect healing in a rat model, suggesting that CAPE has beneficial effects on bone healing.

Verrucous carcinoma (VC) of oral cavity is a rare variant of well-differentiated squamous cell carcinoma and squamous papilloma is a benign proliferation of the stratified squamous epithelium, which results in a papillary or verrucous exophytic mass. There is a certain clinical similarity between squamous cell papilloma and VC. We presented a report of two cases which are VC and squamous cell papilloma that are showed the same clinical appearance but different pathological appearance, with a review of the literature.

No abstract

No abstract

Amaç: Bu retrospektif çalışmanın amacı, 2008-2019 yılları arasında Dicle Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş Çene Hastalıkları ve Cerrahisi Anabilim Dalı’na başvuran travmaya bağlı maksillofasiyal kırık izlenen hastaların demografik dağılımını ve tedavi yöntemlerini geriye dönük analiz edip elde edilen bulguları değerlendirmek ve tartışmaktır. Gereç-Yöntem: Kliniğimize başvuran 374 maksillofasiyal travma vakasına ait dosya dokümanları toplanarak incelendi. Elde edilen veriler cinsiyet, yaş, etiyoloji, mevsim, anatomik lokalizasyon ve tedavi seçeneklerine göre analiz edildi. Bulgular: Yapılan istatiksel analiz sonucunda 257’si erkek (% 68,7), 117’si kadın(% 31,3) olan 374 hastada 400 maksillofasiyal kırık tespit edildi. Ortalama yaş 25 (7 - 68) olarak tespit edildi. Etiyolojik nedenler sıralandığında düşme 129 hasta (% 34,5) ile ilk sırada yer aldı. Daha sonra sırasıyla 124 hasta (% 33) darp, 69 hasta (% 18,4) trafik kazası, 21 hasta (% 5,6) spor kazası, 12 hasta (% 3,2) iş kazası, 12 hasta (% 3,2) at tepmesi, 4 hasta(%1) ateşli silah yaralanması ve 3 hasta(% 0,80) diş çekim sonrası oluşan çene kırığı olarak analiz edildi. Tedavisi gerçekleştirilmiş 400 kırığın 334’dü (% 83) mandibulada, 46 (% 11) tanesi maksillada, 3 (% 1) tanesi zigomatik kemikte, 3 tanesi(% 1) orbitada ve son olarak 14 tanesi (% 4) çoklu kırık şeklinde görüldü. Sonuç: Maksillofasiyal kırıkların insidansı, etiyolojisi, hastaların demografik özellikleri bölgelere göre çeşitlilik göstermektedir. Bölgeler arasındaki farklılığın daha detaylı anlaşılabilmesi için coğrafik, sosyal ve ekonomik değişkenlere sahip sahaların katılacağı çok merkezli çalışmaların hem hastaların tedavisine hem de literatüre büyük katkı sağlayacağını düşünmekteyiz.