Araştırmanın amacı, dinleyerek işlem yapma (DİY) ile yapılan öğretim uygulamalarının matematik performansı düşük bir öğrencinin temel bölme işlemlerindeki akıcılık düzeyini artırmada etkililiğini, öğrencinin ulaşmış olduğu akıcılık performansını başka kişi ve eğitim ortamlarına genelleyip genellemediğini ve aradan belli bir süre geçtikten sonra da sürdürüp sürdürmediğini belirlemektir. Araştırmada beceriler (setler) arası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Katılımcı, 12 yaşında, yedinci sınıf düzeyinde, genel eğitim sınıfına devam eden, tanı almamış ancak matematik performansı düşük bir kız öğrencidir. Araştırmanın bulguları, DİY uygulamalarının matematik performansı düşük bir öğrencinin temel bölme işlemlerindeki akıcılık düzeyini artırmada etkili olduğunu, ulaşmış olduğu akıcılık düzeyini başka öğretmen ve eğitim ortamına genellediğini ve performansını 7., 14. ve 21. günlerde de sürdürdüğünü göstermiştir. Sosyal geçerlik bulguları incelendiğinde, öğretmen ve öğrencinin uygulamaya ilişkin olumlu görüşleri, DİY uygulamalarının kabul edilebilirliğini ve araştırma sonuçlarının yüksek düzeyde anlamlı olduğunu göstermiştir. Ayrıca sosyal karşılaştırma ortalamaları dikkate alındığında öğrenci akranlarının akıcılık ortalamasına çok yaklaşmıştır. Bu bulgular alanyazın araştırmaları ile tartışılmıştır.

Karma yöntemle desenlenen bu çalışmada okul öncesi eğitim öğretmenlerinin kaynaştırma eğitiminde öz-yeterlik algıları ile kaynaştırma eğitimi öz-yeterlikleri ve hizmetiçi eğitim gereksinimlerine yönelik görüşlerini belirlemek amaçlanmıştır. Çalışma verileri yakınsayan paralel desen (NİC+NİT) kullanılarak toplanmıştır. Çalışmanın nicel boyutu 475, nitel boyutu ise 17 katılımcı ile yürütülmüştür. Araştırma verileri "Özel Gereksinimli Çocukların Kaynaştırılmasına Yönelik Öğretmen Yeterliği" ölçeği ve "Odak Grup Görüşmesi Formu" ile toplanmıştır. Çalışmanın nicel verileri istatistiksel olarak, nitel verileri betimsel analiz yoluyla analiz edilmiştir. Çalışmanın nicel boyutunda ölçekten elde edilen veriler ışığında öğretmenlerin kaynaştırma eğitiminde kendilerini yeterli buldukları sonucuna ulaşılmıştır. Nitel boyutunda ise öğretmenler kaynaştırma eğitiminde yetersiz olduklarını ve hizmetiçi eğitime gereksinim duyduklarını ifade etmiştir.

No abstract

No abstract

No abstract