The inclusion of child refugees in the school environment is a complex endeavor. This research will cover the matter of social inclusion of child refugees, in the school community. More specifically, it is conducted with the purpose, of showing aspects of every way, in which the home environment can assist the service of social workers. It concerns a qualitative research, that sampled social workers, educators and other individuals in charge-coordinators, who had previously worked in the field of child refugee education. The results of this research reveal useful intervention techniques, as well as details that have to be taken into consideration during the planning, but also the realizations of such actions.

At a time when maximizing the effectiveness of educational organizations is a requirement, school self-evaluation is increasingly gaining ground as a practice of evaluating educational work, providing information that can contribute to the development of schools. Seamless implementation of self-evaluation in a school unit requires acceptance of its core assumptions by those involved in the process, otherwise it is undermined. At the same time, introducing a change in an educational organization is a complex process that, if not accompanied by the appropriate manipulations, is very likely to fail to integrate into its processes. One case of an unsuccessful attempt to introduce change is the application of the school unit's self-evaluation in the Greek education system, whose manipulations have led it to failure. The study estimates that the factors that have impeded its introduction and implementation have to do with teachers' non-involvement in the creation of the change, non-participatory decision-making and not dispelling teachers' insecurities, while the bureaucratic structure of the central authority appears to be problematic as well. These practices are an example to be avoided and education policy makers must take this into account so that the effort to introduce and integrate a change in the Greek education system can be effective.

Η παρούσα διατριβή εστιάζει στην Κοινωνική εργασία και την ένταξη αναπήρων στην απασχόληση. Σκοπός της είναι η διερεύνηση των ευκαιριών, των προοπτικών, των δυσκολιών και των εμποδίων που προκύπτουν αναφορικά με την απασχόληση των αναπήρων. Επικεντρώνεται στην κοινωνική εργασία με αναπηρία και στις προοπτικές απασχόλησης των αναπήρων, μέσω των παρεμβάσεων των κοινωνικών λειτουργών και των συμβούλων εργασίας στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Η μελέτη του ζητήματος βασίζεται στα θεωρητικά και τα μεθοδολογικά εργαλεία της Κοινωνικής εργασίας, ενώ η καινοτομία της παρούσας διατριβής έγκειται στον τρόπο με τον οποίο διερευνάται το εργασιακό περιβάλλον και η επίδρασή του στην ποιότητα ζωής των αναπήρων, υπό το πρίσμα της κοινωνικής εργασίας, όπως αναδεικνύεται μέσα από το λόγο των επαγγελματιών που υπηρετούν και των αναπήρων που εντάχθηκαν σε προγράμματα προώθησης στην απασχόληση της . Το θεωρητικό μέρος ακολουθεί εκτενή μελέτη της συναφούς βιβλιογραφίας και αναδεικνύει αφενός την εξέλιξη της αντίληψης για την αναπηρία απ΄το ηθικό στο κοινωνικό μοντέλο και από την άποψη ότι η αναπηρία αποτελεί τιμωρία στην διαδικασία της κοινωνικής ένταξης, των δικαιωμάτων, και της άρσης των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού. Συζητώνται οι θεωρητικές οπτικές και προσεγγίσεις της κοινωνικής εργασίας για την ανάδειξη των δικαιωμάτων των αναπήρων, του δικαιώματος στην εργασία και την κοινωνική ένταξη. Η ταξινόμηση και η ανάδειξη των προσεγγίσεων της κοινωνικής εργασίας, μέσα από δύο βασικούς θεωρητικούς πυλώνες της φιλελεύθερης (liberal) και της ριζοσπαστικής (radical) οπτικής, διευκολύνει τη θεωρητική συζήτηση αναφορικά με τη σημασία της ‘προσωπικής ευμάρειας’, της μοναδικότητας και της ανάδειξης ‘ισων ευκαιριών’, όπως υπογραμμίζει η φιλελεύθερη οπτική, αλλά και της ‘περί εκ βάθρων αποδόμησης των συνθηκών καταπίεσης και αδρανοποίησης των αναπήρων’ όπως επικαλείται η ριζοσπαστική οπτική. Μελετάται επίσης, η διάσταση του φύλου υπό το πρίσμα της φεμινιστικής θεωρίας και η έννοια της ενδυνάμωσης ως διαδικασία παρέμβασης, ενώ παρουσιάζεται το ενδυναμωτικό μοντέλο παρέμβασης και η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων για την ένταξη των αναπήρων στην απασχόληση. Το ερευνητικό μέρος εστιάζει στη μελέτη ενός προγράμματος του υπουργείου εργασίας, το οποίο στόχο έχει την ένταξη των αναπήρων στην αγορά εργασίας. Βασίζεται στην ποιοτική μεθοδολογία παραγωγής και ανάλυσης δεδομένων και χρησιμοποιεί ως βασική ερευνητική μέθοδο την ημι δομημένη σε βάθος συνέντευξη. Το δείγμα αποτέλεσαν δέκα (10) εργασιακοί σύμβουλοι του ΟΑΕΔ (κυρίως κοινωνικοί λειτουργοί) οι οποίοι ήταν και το σύνολο των εργαζομένων στην περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και δεκαπέντε (15) ανάπηροι που εντάχθηκαν στα προγράμματα του Ο.Α.Ε.Δ. για την προώθηση στην απασχόληση και οι οποίοι επιλέχθηκαν και προτάθηκαν στον ερευνητή από τους εργασιακούς συμβούλους. Σημαντικά ζητήματα γεννώνται και αναλύονται τα οποία αφορούν σε χρήσιμες οπτικές και συσχετισμούς, που μπορούν να συμβάλουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των αναπήρων, καθώς και στην αλλαγή του επαγγελματικού ρόλου των επαγγελματιών κοινωνικών λειτουργών.