Objectives:The present study was aim to evaluate the safety and efficacy of Mini-PNL to treat kidney stones in patients aged <3 years. This is the one of the largest series in the literature in this age group of patients.Material and methods:From May 2012 to April 2016, the medical records of 74 infant patients who underwent mini-PNL for renal stones were reviewed retrospectively. All infants were evaluated with the plain abdominal radiograph, urinary ultrasound, non-contrast computerized tomography and/or intravenous urogram. Pre-operative, intraoperative and post-operative data were analyzed.Results:A total of 74 infant (42 male, 32 female) with a mean age 21.5±8.2 (10-36) months were included in this study. The mean size of the stones was 22.0±5.9 (14-45) mm. A 17 Fr rigid pediatric nephroscope with a pneumatic intracorporeal lithotripsy were used through 20-22 Fr access sheath. The stone-free rate was 84.7% at 1 month after the operation. Mean operative time was 74.0 (40-140) min. Mean fluoroscopy screening time was as 4.3(3.1-8.6) min. Average hospitalization time was 3.8 (2-9) day. Auxiliary procedures were performed to 11(15.3%) patients (7 extracorporeal shock wave lithotripsy, 3 re- percutaneous nephrolitotomy, 1 retrograde intrarenal surgery). No major complication classified as Clavien IV-V observed in study group.Conclusions:Mini-PNL with pneumatic intracorporeal lithotripsy can be performed safely and effectively to manage kidney stones in infants with high stone free rate and low complications.

AAmaç: Alt çene azı dişleri, karmaşık radix entomolaris veya c şeklindeki kök kanallarının varlığı gibi karmaşık anatomik yapıları nedeniyle kök kanal tedavilerinin başarısız olduğu en yaygın diş gruplarından biridir. Bu dişlerin uzun dönem başarısı için tüm anatomik varyasyonların iyi bilinmesi gerekir. Bu çalışmanın amacı, bir grup Türk hastada konik ışınlı bilgisayarlı tomografi (KIBT) görüntülerini inceleyerek alt çene azı dişlerinin kök sayısını ve kök kanal anatomisini değerlendirmektir. Materyal ve Metod: Toplam 280 hastanın 936 alt birinci ve ikinci azı dişlerinin KIBT görüntüleri değerlendirildi ve bu dişlerde kök sayısı, kök kanal anatomisi, radix entomolaris ve c şekilli kök kanallarının görülme sıklığı değerlendirildi. Hastaların cinsiyeti ve yaşı da kaydedilerek aralarındaki olası korelasyonlar araştırıldı. Bulgular: Toplam 936 alt azı dişinin %98.8' inde iki kök vardı ve %1'inde radix entomolaris mevcuttu. Dişlerin %79.7' sinde 3, %17.7'sinde 4 ve %2.7'sinde 2 kök kanalı vardı. Alt ikinci azı dişlerinin %6,6'sında C-şekilli kök kanal oluşumu görüldü. Alt ikinci azı dişlerinin mezyal kökleri için tek kanal (Vertucci tip I) görülme oranı %4,7 iken, alt birinci azı dişlerinin distal kökleri %30,3 oranında tip IV oluşum gösterdi. Sonuç: Bulgularımızın klinik pratiğe katkısı göz önüne alındığında, alt ikinci azı dişlerinde C şeklindeki kanalların görülme sıklığı %6,6 idi. Radix entomolaris, tüm dişlerin %1'inde mevcuttu. Alt azı dişlerinin %17.7' sinde dört kök kanalı tespit edildi.

Hidrosel bening skrotal hastalıklar arasında sık görülmektedir. Hidroselin geleneksel tedavisinde iğne aspirasyonu ,sklerozan madde enjeksiyonu ya da açık cerrahi yöntemi kullanılır. Kliniğimize 36 yaşında erkek hasta sol testiste 1 yıldır geçmeyen şişlik şikayeti ile başvurdu. Yapılan skrotal muayenesinde 15*10 cm ebatında sol hidroselinin olduğu tespit edildi. Hastaya laparoskopik skrotal kese cerrahisi önerdik ve hasta onayından sonra cerrahi planlama yapıldı. Laparoskopik olarak 3 trokarla skrotum içine girilerek hidroselektomi gerçekleştirildi. Postoperatif 10. gün 6. ay ve 1. yıl sonrası takiplerinde skrotumda herhangi bir komplikasyon gelişmedi. Kesi boyutunun minimal olması sebebiyle yara iyileşme hızı ve takibinde enfeksiyon oluşma oranı açık cerrahiye göre avantajlı olduğu kanısındayız. Hidroselektomide laparoskopik transkrotal hidroselektomi praktikte uygulanabilir bir yöntemdir.

Amaç: Çalışmamızda böbrek içi toplam taş yükü 1.5 cm ve altında olan hastaların tedavisinde erişim kılıflı flexible üreterorenoskopi ve erişim kılıfsız Flexible-URS kulanımının etkinlik ve güvenilirliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç Ve Yöntem: Böbrek pelvisinde, orta ve üst kalikste toplam taş yükü 0,8 ile 1,5 cm arasında olan ve üreterorenoskopik taş cerrahisi yapılan toplam 70 vakanın verileri geriye dönük retrospektif olarak değerlendirildi. Üreteral erişim kılıfsız F-URS (n=32) ve üreteral erişim kılıflı F-URS (n=38) uygulanan hastaların verileri retrospektif olarak incelendi. Gruplar arasında stone-free oranları, ameliyat süreleri, floroskopiye maruziyet süresi, kan kaybı ve komplikasyonlar açısından karşılaştırma yapıldı. Bulgular: Toplam taş yükü 1.5 cm ve altında olan 70 hastanın 32'inde (%45,7) erişim kılıfsız F-URS yapılırken, 38 (%54,3) hastaya ise erişim kılıflı F-URS yapıldı. Vakaların yaşı, cinsiyeti, toplam taş boyutu ve taş tarafı her iki grupta da anlamlı farklılık yoktu. Ortalama operasyon süresi erişim kılıfsız F-URS grubunda 98,42±8,12 dk, erişim kılıflı F-URS grubunda ise 101,23±9,08 dk idi ve istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.303). İntraoperatif kullanılan floskopi süresi her iki gurupta da benzer olup aralarındaki fark anlamlı bulunmadı (p=0,313). Ameliyat sonrası 1. gün ve 1. ay takipte stone-free oranları erişim kılıfsız F-URS grubunda sırasıyla %81,48 ve % 85,18 iken, erişim kılıflı F-URS grubunda ise %81,25 ve %87,5 olup iki gurup arasında stone-free başarısı yönünden istatiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p=0,896 ve p=0,674). Sonuç: Toplam böbrek içi taş yükü 1.5 cm ve altında olan hastalarda erişim kılıfsız F-URS ile erişim kılıflı F-URS kıyaslandığında benzer ameliyat sürelerine, benzer başarı ve komplikasyon oranlarına sahiptir.