No abstract

Öz: Bu çalışmada, Roma Cumhuriyeti dönemindeki sportif uygulamalar ve etkinlikler; amaç, kapsam ve toplumsal yansımalar bakımından değerlendirilecektir. Eski Roma, başta Etrüskler olmak üzere çevre uygarlıklardan harmanlayarak oluşturdukları vücut kültürü ve spor idealini, savaş ve askeri amaçlara odaklı biçimde şekillendirmiştir. Krallık döneminde Etrüskler ile iç içe geçmiş bir yaşam süren Roma'da sportif uygulamalar atlı sporlar ve mücadele sporları etrafında şekillenirken, atletik etkinlikler ile jimnastik ve yüzme gibi faaliyetler de yapılmıştır. Ortak paydanın askeri amaçlar olduğu spor koleksiyonunda cenaze oyunlarında da sıklıkla görüldüğü üzere atlı araba yarışları ve gladyatör dövüşleri ön plana çıkmıştır. Cumhuriyet döneminde bitmek bilmeyen savaşların halk üzerinde yarattığı psikolojik etkileri silmek için düzenlenen halka açık oyunların üç ayağından ikisini oluşturan sportif organizasyonlar, sosyal çatışmaların dindirilmesinin en önemli araçları olmuştur. Çoğunlukla zafer kutlamaları ve dini festivaller çerçevesinde yapılan oyunlar geniş yelpazedeki spor disiplinlerini kapsamış ve sayıları artarak sosyo-kültürel hayatın bir parçası haline gelmiştir. Doğu'daki Helen krallıklarının hakimiyet altına alınmasıyla Roma dünyasında kendisini göstermeye başlayan Antik Yunan vücut kültürü, başlangıçta şüpheyle karşılanmış olsa da Yunan kökenlilerin eğitim alanındaki hegemonyasının da etkisiyle kısa sürede yaygınlaşmıştır. Ancak her ne kadar çıplaklık ve sağlık yönelimli faaliyetler Roma halkı tarafından benimsenmiş olsa da Yunan tarzı atletik yarışmalar rağbet görmemiştir. Geç Cumhuriyet döneminde sporun sosyal etkilerinin farkına varan diktatörler tarafından gün geçtikçe artan sayı ve büyüyen organizasyonlarla oyunlar politikanın ana enstrümanlarından biri olmuştur. Politik anlamda oyunları en etkin biçimde kullanan Sezar döneminde devleşerek haftalar boyu süren çılgın sportif organizasyonlar, diktatörlüğün ve takip edecek imparatorluk döneminin en önemli betimleyicilerinden biri olmuştur.

The aim of this study is to evaluate the Ottoman State period in the history of the development of olympism and the olympic movement in Turkey. The Ottoman State, which was in contact with the olympics in the diplomatic and political context at the beginning, from the first Olympic Games, started to hold official contacts with the olympic movement since the beginning of the 20th century. The Ottoman State, which was not officially represented in the 1896, 1900 and 1904 Olympic Games, officially met with olympism for the first time, with the Brussels Charge D'affaires of Mihran Kavafyan Efendi, who was sent to the 1905 Brussels Meeting on behalf of the Ottoman Government. Although there was a significant number of participation in the 1906 Intermediate Olympic Games, the games are not officially recognized by the International Olympic Committee (IOC). Even though there are two names of athletes from Turkey in the official report of 1908 London Olympic Games, there is no official existing document that they participate in the competitions of these athletes. Immediately after the Second Constitutional Era, declared in July 1908, Selim Sırrı Tarcan began to set up Turkish Olympic Committee (TOC). The recognition of TOC by the IOC was in 1911. Official recognition by the Ottoman State, was in the following years. Selim Sırrı Tarcan, the pioneer of olympism in Turkey, was elected as the Turkish representative of the IOC on December 15, 1908. He tried to promote and adopt the olympic soul to the new emerging sports societies with his intelligence about teaching and spreading of olympism philosophy which he had by attending the IOC meeting between the years 1908-1914.

Bu çalışmanın amacı, Orta Çağ'dan Aydınlanma Dönemi'ne kadar olan tarihsel sürecin bedenin eğitimi üzerindeki etkilerinin felsefi açıdan irdelenmesidir. Orta Çağ'da kilisenin baskısıyla iyice sınırlandırılan beden temrinleri, Rönesans ile yayılan fikir akımlarının etkisiyle Avrupa'da yeniden gelişim göstermeye başlamıştır. Başlangıçta sadece üst sınıflarca askeri ve tıbbi fonksiyonları ile varlığını sürdüren beden faaliyetleri, dönem düşünürlerinin Antik Yunan'a öykünmesiyle askerî, dini ve toplumsal olmak üzere 3 kategoride varlığını ortaya koymuştur. Bu süreçte ticaretin gelişmesi burjuva sınıfını ortaya çıkarmış, eğitim ise Antik Yunan Klasik Çağ'ında olduğu gibi zorunluluk olarak görülmeye başlanmıştır. Beden eğitiminin basit formlarda burjuva ve aristokratların eğitim müfredatlarına dahil edilmesi ise gelişimi hızlandırmıştır. Rönesans ve Reform akımlarının üzerine Aydınlanma dönemine geçilmesi ile bedenin eğitimine yönelik izler kilisenin egemenliğinden sıyrılarak İngiltere'de Sanayi Devrimi sonucunda modern formlarını oluşturmuştur. Fransız Devrimi ile gelen köklü değişimler, beraberinde dönemin filozof, yazar ve aydınlarının ortaya attıkları fikirler nezaretinde şekillenerek Avrupa ülkelerinde önemli etkiler bırakmıştır. Tüm bu düşünceler; zihnin, bedenin yardımı olmaksızın bir şey başaramayacağı noktasında birleşerek, Almanya'da philanthroplar vasıtasıyla sadece teorik olmaktan kurtulan derslerle geniş bir uygulama zemini bulmuştur. Böylece jimnastik faaliyetlerinin önemi anlaşılmış ve eğitim sistemi içerisine beden faaliyetleri dahil edilmiştir. Edinilen bilgi birikimi ise asıl etkisini sonraki yüzyıllarda Avrupa'da ortaya çıkan beden eğitimi akımlarında ve modern sporların doğuşunda göstermiştir.

No abstract