Bilgi ve iletişim teknolojilerinin çalışma yaşamında yarattığı değişimin de etkisiyle geleneksel hizmet içi eğitim yaklaşımı, artık yerini kurumsal gelişimin sürükleyici gücünün bireylerin fiziksel, sosyal, entelektüel/zihinsel verimliliğinin artırılmasına dayanan ve aşağıdan yukarıya yönelimli bir yaklaşım olan "sürekli mesleki eğitim ve gelişim" (SMEG)'e bırakmaktadır. Bu yaklaşım temelinde çalışmanın amacı; SMEG'in kavramsal çerçevesini ortaya koymak ve Türkiye'de halk kütüphanesi çalışanlarının SMEG'le uyumlu olarak gerçekleştirdikleri faaliyetleri, gereksinimlerini, eğilimlerini ve beklentilerini belirlemektir. Bu doğrultuda konuyla ilgili literatür çalışması yapılmış ve SMEG bağlamında iyi uygulama örneklerine değinilmiştir. Ayrıca anket yöntemiyle kütüphanecilik, arşivcilik, bilgi ve belge yönetimi lisans mezunu 325 halk kütüphanesi çalışanının bu konudaki görüşleri alınarak değerlendirmeler yapılmıştır. Buna göre katılımcıların büyük bir çoğunluğunun SMEG faaliyetlerini bir gereklilik olarak gördükleri ve SMEG faaliyetlerinin sürdürülebilmesi için merkezi bir birimin oluşturulmasını destekledikleri tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular ve değerlendirmeler sonucunda halk kütüphaneleri personeli için mevcut kütüphane otomasyon sistemine entegre bir "SMEG modeli" tasarlanmıştır.

Örneği" başlıklı yüksek lisans tezine dayanılarak hazırlanmıştır. This study is based on the master's thesis entitled "Modeling the business process in acquisition department of a university library: The case study at Ankara University Central Library" that has been prepared in Ankara

Araştırma verisi, bilim dünyası için doğrulama amaçlı kullanımları, ekonomik ve toplumsal değerleri ile kilit bir öneme sahiptir. Bu nedenle verilerin açık hale getirilmesi ve paylaşımı önündeki engellerin kaldırılması gerekir. Bu çalışma, Ankara Üniversitesi bünyesinde Bilimsel Araştırma Projeleri’nde (BAP) yürütücü olarak görev yapan araştırmacıların araştırma verilerinin yönetimine yönelik tutumlarını ortaya çıkartmayı ve veri paylaşımı önündeki engelleri belirlemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada betimleme yöntemi kullanılmış ve veri toplama tekniği olarak anket tercih edilmiştir. Toplam 194 araştırmacıdan bulguların toplandığı çalışmada, katılımcıların veriyi etkili bir şekilde yönetemedikleri ortaya çıkmıştır. Araştırmacıların büyük bir bölümü; yazılı bir veri yönetim planı hazırlamamakta, araştırmanın tamamlanmasından sonra veriye ilişkin devam eden uygulamaları kapsamlı bir şekilde planlamamakta, büyük miktarda veriyi kurumsal depolama alanları dışında tutmakta ve üst veri oluşturmada kabul görmüş standartları kullanmamaktadırlar. Veri yönetim süreçlerinde bilimsel alana özgü etkinin de ortaya konduğu çalışmada; oluşturulan veri türleri, verinin tutulduğu dosya türleri, üretilen veri miktarı, üst veriye aşinalık ve veri paylaşımını etkileyen nedenler gibi konularda bilimsel alanlar arası istatistiksel açıdan anlamlı farklılıklar olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada ortaya çıkan en önemli sonuçlardan biri; katılımcıların verilerini yayın yolu ile paylaşmayı yeterli bulmalarıdır. Dolayısı ile araştırmacılar, araştırma verisini değil, sonuçlarını/bulgularını paylaşmayı tercih etmektedirler. Bu durum, açık araştırma verisi düşüncesi ile çelişmektedir. Araştırmacıların veri paylaşımı önündeki engeller; mevcut akademik sistem ve araştırma fikirlerinin/yöntemlerinin çalınma endişesi ile yakından ilgilidir. Bunların yanı sıra, veri yönetim süreçlerindeki problemler, konuya ilişkin hukuki düzenleme ve hizmet eksiklikleri gibi meseleler veri paylaşımı önündeki diğer engellerdir.