In present conditions, where distance education applications in higher education have become widespread due to the Covid-19 pandemic, it is seen in the research studies that the satisfaction levels of the lecturers and students are low. Although the developments in information technologies have reached advanced dimensions, the problems experienced in distance education systems have negatively affected the course functioning of the educators and the students' level of participation in the course. The issues experienced led the researchers to studies in which in-depth analysis of distance education applications was carried out. This study aims to evaluate the distance education applications in sports higher education. This research follows a case-study design, with a qualitative study model applied in terms of the techniques used to analyse the data obtained. The descriptive analysis method was taken as the basis of the study. As a qualitative research tool in the study, a semi-structured interview form was used by choosing the interview technique. The research study group consisted of fourteen academicians working in universities in Turkey, selected by criterion sampling, one of the purposeful sampling methods. The data obtained from the interviews were analysed in the MAXQDA 20 qualitative data analysis program. As a result of the study, it was emphasized that distance education in sports sciences should be designed and implemented according to the targeted outputs of the field-specific courses and the students' accessibility to distance education. Keywords: distance education, sports higher education, case study, MAXQDA.

Objectives: The aim of the study is to investigate the effects of eight weeks mini tennis training on coordination skills and reaction time in 8-11-year-old girls. Materials and Methods: The participants of the study were 24 girls aged between 8-11 years. Then were divided into two groups as "experimental" and "control". The experimental group underwent eight weeks of "Mini Tennis" training. The groups were subjected to the Wall Catch coordination test, and to the visual reaction test via a Newtest 1000 (Finland) device. Tests were applied twice as pre-and post-test. Results for Wall Catch coordination test and Newtest 1000 visual reaction test were compared statistically by Mann-Whitney U and Wilcoxon tests according to Shapiro-Wilks Normality Test's results and the alpha level was set as 0.05 for statistical significance. Results: Groups' pre-test and post-test results indicated that there was a significant difference (p=0.002) in favour of the experimental group for post-test, and there was no significant difference (p=0.248) for the control group in the Wall Catch coordination test. There were significant differences (p=0.002 and p=0.003 respectively) in the Newtest 1000 visual reaction test for both groups. In addition; when the two groups' results were compared; in the pre-test, the difference between groups was not significant (p= 1.000) but in the post-test the difference was significant (p= 0.020) in favour of the experimental group for the Wall Catch coordination test. Conclusion: As a result, it can be claimed that two months of mini-tennis training was effective in improving reaction times and coordination skills of girls aged 8-11 years.

Bu çalışmanın amacı, sporda kayırmacılık olgusunu, sporcu deneyimlerinden yola çıkarak, kronizm ve nepotizm kavramlarını içine alan, iltimas, adam kayırma ve taraf tutma gibi daha genel bir anlam taşıyan favoritizm kavramı çerçevesinde değerlendirmektir. Araştırma, elde edilen verilerin çözümlenmesinde kullanılan teknikler açısından nitel bir çalışmadır. Araştırmada nitel araştırma aracı olarak görüşme (röportaj) tekniği tercih edilmiş ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, amaçlı örneklem yöntemi ile seçilen ve çeşitli şekillerde kayırmacılığa maruz kaldığını belirten; güreş, boks, kick boks, wushu, muay thai ve taekwondo branşlarından birer sporcu olmak üzere, toplam 6 sporcu oluşturmuştur. Yapılan analiz sonucunda elde edilen veriler incelendiğinde, sporcuların branşlarındaki hedefleri ve karşılaştıkları engeller, maçların yönetimi ve bazı sporcuların kayrılması gibi boyutlara bağlı olarak üç tema ortaya çıkmıştır. Bu temalar: hedeflere ulaşmadaki engeller, hakem hatalarından kaynaklı haksızlıklar ve favoritizmdir. Görüşmelerden elde edilen bulgular sonucunda, incelenen mücadele sporlarında favoritizmin var olduğu söylenebilir.

ÖzBu araştırmanın amacı son on sezonda Türk futbolunda uygulanan yabancı futbolcu sınırlaması ile ilgili düzenlemelerin değerlendirilmesidir. Çalışmada betimsel araştırma modeli kullanılmış ve gerekli veriler ilgili veri tabanlarından elde edilmiştir. Araştırma kapsamında 2010-2015 ve 2015-2020 sezonları arasında Süper Ligde uygulanan yabancı futbolcu düzenlemelerinin Türk futboluna etkileri kulüpler ve A Milli Takım düzeyinde, karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Çalışma sonucunda 2015-2020 yılları arasında uygulanan ve A Takımı Listesinde 14 yabancı futbolcunun yer alabildiği dönemde, kulüplerin UEFA organizasyonları başarısına göre sınırlı bir puan artışı olduğu, buna karşın aynı dönemde Türk Milli Takımının FIFA sıralamasında belirgin bir yükselişi olduğu tespit edilmiştir. Buradan hareketle, 2015-2016 sezonundan itibaren uygulanan yabancı futbolcu düzenlemesinin, kulüplerin UEFA organizasyonları başarısında belirgin bir etkisi olmamasına rağmen, FIFA sıralamasındaki yükseliş göz önünde bulundurularak, milli takım düzeyinde olumsuz bir etkisinin olmadığı söylenebilir.

No abstract