IX uitvoerig en goed (gestructureerd) zijn beschreven. Twee belangrijke punten daarbij zijn het vermelden van de diepte van de palen, en het consequent nemen van metingen tot het midden van de paalkuil, niet de rand.Verder bleken de dateringen een groot probleem. Voor de bronstijd tot Romeinse tijd werd slechts de helft van de plattegronden gedateerd door middel van 14 C. Veel van deze dateringen bleken bovendien residueel of intrusief te zijn. Datering enkel door middel van aardewerk levert meestal een datering op die enkele honderden jaren, zonder verdere mogelijkheden tot vernauwing. Hierdoor was het moeilijk om een chronologie op te stellen. 14 C biedt echter nog steeds de meest efficiënte oplossing voor dit probleem. Hierbij gaat het niet alleen om het uitvoeren van meerdere dateringen per plattegrond, maar vooral om slimmer dateren. Wanneer de monsters zorgvuldig gekozen worden, rekening houdend met de vraagstelling en de locatie/tafonomie, kunnen koolstofdateringen beter geïnterpreteerd worden en meer informatie opleveren.Om bepaalde vragen rond huisplattegronden op te lossen is het nodig om in de toekomst meer wetenschappelijke onderzoeksmethodes te gebruiken. Zo rest er nog steeds de vraag of er effectief vee gehouden werd in de "woonstalhuizen" uit de metaaltijden. Hierop kunnen wetenschappelijke analyses van bodemmonsters mogelijk een antwoord geven. In Nederland werden zowel fosfaatanalyse als arthropodenonderzoek hiervoor al toegepast, maar in Vlaanderen blijven deze methodes voorlopig onbenut.