Aims and Objectives: This study aimed to determine the relationship of nurses' psychological well-being with their coronaphobia and work-life balance during the COVID-19 pandemic.Background: COVID-19 is a global life-threatening disease. The COVID-19 pandemic negatively affects nurses' mental health. No studies have been conducted to determine the factors that affect nurses' psychological well-being during the COVID-19 pandemic in Turkey. If nurses' psychological well-being is impaired during the COVID-19 pandemic, the quality of nursing care and the nurses' performance may be negatively affected.Design: This is a descriptive, correlational and cross-sectional study. The Strengthening the Reporting of Observational studies in Epidemiology (STROBE) reporting guideline checklist for cross-sectional studies was used for reporting in this study. Methods:The study population consisted of the nurses working in a Health Application and Research Center in Turkey. Data were collected using Google forms between June-August 2020. The study sample consisted of 295 nurses who voluntarily agreed to participate in the study and used social media tools. The data were collected using a Sociodemographic Characteristics Form, the COVID-19 Phobia Scale (C19P-S), the Work-Life Balance (WLB) Scale and the Psychological Well-Being (PWB) Scale. The factors that affect psychological well-being were determined using the stepwise multiple linear regression analysis. Results:The nurses' work-life balance and psychological well-being were negatively affected during the COVID-19 pandemic. Their COVID-19 phobia was mild-tomoderate level. The nurses' psychological well-being was significantly affected by the variable of neglecting life the most, followed by coronaphobia and work-life balance, which explain 75% of the variance. Conclusions:This study shows that coronaphobia experienced by nurses and worklife balance was related to their psychological well-being during the COVID-19 pandemic. Managers should take measures (regulating the working hours) to decrease nurses' COVID-19 phobia (education, counselling or psychotherapy) and work-life imbalance.

No abstract

No abstract

Amaç: Bu çalışma, ameliyat öncesi ve sonrası dönemde yapılan uygulamaların ERAS (Enhanced Recovery After Surgery) protokolüne uygunluğunun değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Tanımlayıcı-kesitsel nitelikte tasarlanan araştırma, Ocak – Temmuz 2019 tarihleri arasında bir üniversitenin Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezinin cerrahi kliniklerinde yürütülmüştür. Ameliyatı planlanan, çalışmaya katılmayı kabul eden 863 hasta araştırma örneklemini oluşturmuştur. Veriler, araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda hazırlanan anket formu, Vizüel Analog Skala ve Bulantı Sayısal Ölçeği ile yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Veriler, SPSS 20.0 paket programında tanımlayıcı istatistikler kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmadaki hastaların tamamının ameliyat öncesi dönemde oral karbonhidrat almadığı, ameliyat öncesi aç kalma sürelerinin 10,55±6,91 saat olduğu ve hastalara premedikasyon uygulanmadığı belirlenmiştir. Hastaların ameliyat sonrası; ilk sıvı alma zamanı ortalamasının 10,45±15,44 saat, ilk katı gıda alma zamanı ortalamasının 18,70±29,23 saat olduğu, ilk mobilizasyon süresinin 19,02±21,39 saat, nazogastrik sonda kalış süresi ortalamasının 29,33±28,80 saat, drenin kalış süresi ortalamasının 54,30±28,06 saat, üriner kateter kalış süresi ortalamasının 49,51±27,40 saat olduğu saptanmıştır.Sonuç: Çalışma sonucunda ERAS protokollerine uyumun istenilen düzeyde olmadığı ve sağlık çalışanlarına ERAS’la uyumlu olmayan uygulamalarla ilgili eğitim verilmesi önerilebilir.

No abstract