Цель предлагаемой работы – проанализировать статус сборника Неалит (1993–1994) в белорусском литературном процессе 1990-х гг. Материал исследования составляет макет этой книги из личного архива поэта Виктора Жибуля. Ранее соответствующий документ не был обнародован и введен в научный оборот. Особенности Нэа-літа освещаются в обще концептуальном, текстологическом и жанрово-стилистическом аспектах. Среди прочего, мини-антология продемонстрировала кристаллизацию новой литературы. Кроме того, в сборник вошли варианты стихотворений Сержа Минскевича, Ильи Сина, Алеся Туровича, отличные от более поздних публикаций. В итоге Нэа-літ стал площадкой для поиска актуального художественного языка. В рамках макета издания наметились радикальные транслогические эксперименты, сформировался нестандартный жанр «панфиль», проявилось преобладание образов городского пространства с подчеркнутыми мотивами телесности.

Artykuł poświęcony jest interakcji Uładzimira Karatkiewicza z młodymi ukraiński- mi poetami połowy XX wieku, studiującymi w Kijowie. Kwestię tę zbadano w kontekście ówczesnego życia literackiego, a także przez pryzmat przeglądowego i porównawczo-typologicznego odczytania ich dzieł. Jak wynika z przeprowadzonej analizy, autor białoruski zintegrował się ze środowiskiem, w którym ukształtował się jako pisarz zainteresowany tematyką historyczną i nietuzinkowy czytelnik. Podobnie jak Wasyl Symonenko i Mykoła Som przyczynił się do utrwalenia obrazu społeczności studenckiej owych lat, w szczególności do wzmocnienia atmosfery twórczej. Z pomocą ironii, a także gry z codziennymi szczegółami literaci tego pokolenia starali się odciąć od socrealistycznego obrazu świata i stereotypowych interpretacji ogólnej rzeczywistości. Z kolei dzięki intensywnemu polilogowi początku lat sześćdziesiątych mit uniwersytecki znalazł swoje odzwierciedlenie w strukturze tekstu kijowskiego.