ÖZETAmaç: Kliniğimizde 9 yıllık süredeki fetal ve neonatal otopsilerimizin geriye dönük olarak irdelenmesi Yöntemler: Kliniğimizde 9 yıllık dönemde 216 fetal ve neonatal otopsi olgusu geriye dönük olarak incelenmiştir. Olguların cinsiyet dağılımları, otopsi tanıları ve olgularda saptanan anomalilerin dökümü yapılmıştır. Bulgular: Kliniğimizde yıllık otopsi ortancamız 25'tir. Otopsi tanılarının dağılımı: İlk sırada %55,2 oranında doğumsal anomali saptanmıştır. İkinci sırada %13,3 oranı ile anoksi saptanmış olup, intrakraniyel kanama tanısı %9.2 oranı ile 3. sırada yer almıştır. %8,2 olguda ise otoliz nedeni ile sağlıklı değerlendirme yapılamamıştır. En sık oranda (%35,3) nöral tüp/merkezi sinir sistemi patolojileri saptanmıştır. Bunu %16,6 ile böbrek patolojileri ve %15,3 ile solunum sistem patolojileri izlemektedir. Sonuç: Fetal ve neonatal otopsi ölü doğum, neonatal ölüm veya doğum komplikasyonu sonucu görülen ölümlerin nedenini ve hastalığın yineleme riskini belirlemede ve sonraki gebeliklerin izleminde önemli bir tanı yöntemidir. Anahtar kelimeler: Fetal anomali, otopsi, ölü doğum ABSTRACTObjective: To retrospectively analyse fetal and neonatal autopsies in a period of 9 years in our institution. Methods: In our pathology department 216 fetal and neonatal autopsies performed within 9 years were analysed and documented according to gender distribution, necropsic diagnosis and congenital anomalies. Results: In our institution our median autopsy rate 25. The distribution of autopsy diagnoses was detected as follows: congenital anomalies (55.2%), anoxia (13.3%), intracranial hemorragia (9.2%); while in 8.2% of the cases no spesific diagnosis could be made due to autolysis. The most common pathology was neural tube defects (35.3%) followed by renal pathologies (16.6%) and respiratory system pathologies (15.3%) Conclusion: Perinatal and neonatal autopsies are important procedure for assessing the cause of fetal and neonatal deaths or complications which would help us to regard the risk rate in the consequent pregnancies and lead us in the management of the subsequent pregnancies.