Mitler insanın en temel ihtiyacı olan anlam sorununa anonim cevaplar veren sembolik formlardır. Modern zamanlar ile insanların anlam anlayışı bitmemiş aksine akıl ve bilime alternatif olarak beliren bir çok eski anlatı giderek güçlenmiştir. Modernizmin bir ürünü olan ideolojiler de anlam sorununa özel bir önemle yaklaşmış ve birer büyük anlatıya dönüşerek mitleri, ritüelleri ve sembolleri etkin biçimde kullanmıştır. İnsanın ve doğanın kökenine dair tasvirler ve nedenler içeren mitler ideolojilerin etkin sembolik biçimlerindendir. Mitlerin siyasi sembolizm okuması içindeki yerleri daha çok kolektif hafıza yaratma süreçlerinde geçmiş ile kurulan bağlantıda dikkat çekmektedir. Eski zamanlara atfedilen değerler içerisinde mitler sembolik bir biçimde yüce anlamları temsil ederler. Bir siyasi sembolizm okuması olarak bu durum mitlerin coşkulara hitap etmedeki önemine vurgu yapar. Öte yandan mitler özellikle tüketim davranışı içerisinde metanın yerine geçerek bir reklamcılık mantığına da hizmet eder. Mit sembolün ötesinde bir gösterilen ya da göstergeye dönüşerek ideolojinin eleştirel boyutu içerisinde yer edinir. Bu anlamda mitler ideolojilerin farklı iki tanımına bağlı olarak hem semantik hem de semiyotik boyutta işlevler barındırır.