The aim of this study was to investigate the contribution of visual art to thedevelopment of oral language and creative thinking of toddlers in the context of a targeted teaching intervention in a kindergarten classroom in Athens. The pupils came in contact with artworks based on Perkins’ methodical art observation model. The intervention lasted for three months and involved 20 children (15 toddlers aged 5-years-old and 5 toddlers aged 4-years-old). Language skills and creative thinking were evaluated at the beginning and at the end of the intervention. Data was collected through group discussion, interviews and children’s personal artworks. The results showed that after the intervention, substantial changes were observed in both the language skills and creative thinking of the children. In particular, children’s narratives were better in structure and quality, vocabulary was richer, and more children participated in a discussion in comparison with the beginning of the intervention. In terms of creative thinking, a higher level of hypothesis was made, more ideas were produced, and mainly more visual works based on the observed works of art were produced by the children. This paper contributes to research into the development of oral language skills and creative thinking, highlighting the relationship between visual arts and the development of toddlers’ basic preschool skills.

Η παρούσα εργασία παρουσιάζει και αναλύει τις απόψεις αντρών και μελλοντικών νηπιαγωγών αναφορικά με την επαγγελματική τους ταυτότητα σε σχέση με το φύλο και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν επιλέγοντας να φοιτήσουν σε έναν χώρο στον οποίο υπερτερεί το γυναικείο φύλο. Η μελέτη βασίζεται σε μια ποιοτική έρευνα που διεξήχθη μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων σε πέντε φοιτητές παιδαγωγικού τμήματος νηπιαγωγών. Η ανάλυση των δεδομένων αναδεικνύει πως ο κυρίαρχος λόγος αναφορικά με τις έμφυλες διαφορές είναι τόσο ισχυρός που, παρά τις ατομικές εμπειρίες σπουδών και εκπαιδευτικής πρακτικής των αντρών της έρευνας, η αμφισβήτησή του και η σύγκρουση με αυτόν συνιστά δύσκολο και απαιτητικό εγχείρημα. Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται  προφανής η αναγκαιότητα ουσιαστικής ενασχόλησης με το ζήτημα της έμφυλης διάστασης στην προσχολική εκπαίδευση, τόσο στο επίπεδο των σπουδών, όσο και στο επίπεδο των παιδαγωγικών πρακτικών στο νηπιαγωγείο. Για την καλύτερη κατανόηση των πολλαπλών διαστάσεων της υποεκπροσώπησης αντρών στην προσχολική εκπαίδευση και για τις δυνατότητες αντιμετώπισής της απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις αντιλήψεις, τις εμπειρίες και τους περιορισμούς που βιώνουν οι φοιτητές παιδαγωγικών τμημάτων προσχολικής εκπαίδευσης.