Σε αντίθεση µε τα προς τα ανωτέρω, όταν τα ενδοθηλιακά κύτταρα είχαν αυξηµένο ενδοκυτταρικό φορτίο που προκλήθηκε από τον TNF-α ή από την συγκαλλιέργειά τους µε τα ενεργοποιηµένα και µη µακροφάγα, διαπιστώθηκε ότι η CRH ελάττωσε το ενδοκυτταρικό οξειδωτικό φορτίο αυξάνοντας τη δραστικότητα όλων των αντιοξειδωτικών συστηµάτων που µελετήσαµε (καταλάσης, eNOS, GSH). Οι ανωτέρω περιγραφείσες δράσεις της CRH ασκήθηκαν µέσω αµφοτέρων των υποδοχέων.Αντίστοιχα, οι UCN1,2 και 3, αύξησαν τη δραστικότητα της eNOS και της καταλάσης, χωρίς να επηρεάσουν σηµαντικά το ενδοκυτταρικό οξειδωτικό φορτίο σε συνθήκες ηρεµίας των κυττάρων. Στην περίπτωση προεπώασης των ενδοθηλιακών κυττάρων µε TNF-α που συνοδεύτηκε από σηµαντική αύξηση των ROS και της καταλάσης και ελάττωση της eNOS, των επιπέδων ΝΟ, της GSH και του λόγου GSH/GSH+GSSG, οι UCN1, 2 και 3 επανέφεραν τις αναφερθείσες παραµέτρους στα προ της επώασης επίπεδα. Κατά τη συγκαλλιέργεια µε µακροφάγα όλες οι ουροκορτίνες ελάττωσαν το υψηλό οξειδωτικό φορτίο των ενδοθηλιακών κυττάρων και αύξησαν περαιτέρω την ήδη αυξηµένη ενεργότητα της καταλάσης χωρίς να επηρεάσουν το σύστηµα της γλουταθειόνης, ενώ τη δραστικότητα της eNOS αύξησαν µόνο οι UCN2 και 3. Οι ουροκορτίνες δεν επηρέασαν σηµαντικά τη δραστικότητα της eNOS στη συγκαλλιέργεια των ενδοθηλιακών κυττάρων µε ενεργοποιηµένα µακροφάγα, ενώ αντίθετα ελάττωσαν τα αυξηµένα επίπεδα του οξειδωτικού φορτίου και της GSH καθώς και τη δραστικότητα της καταλάσης. Η δράση των ουροκορτινών ασκείται κυρίως διαµέσω του CRHR 2 .Συµπερασµατικά, τα νευροπεπτίδια του στρες της οικογένειας της κορτικοτροπίνης επηρεάζουν την ενδοθηλιακή λειτουργία τόσο σε συνθήκες ηρεµίας όσο και σε συνθήκες επίδρασης προφλεγµονωδών επαγωγέων.