Σκοπός της διατριβής είναι να παρουσιάσει μια διαφορετική προσέγγιση στις παρεμβάσεις άσκησης κατά τη θεραπεία Διαταραχών Χρήσης Ουσιών (ΔΧΟ), με στόχο να προωθήσει την αλλαγή συμπεριφοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, ανέλυσε τους παράγοντες που επηρεάζουν την εμπλοκή και τη διατήρηση στη θεραπεία ΔΧΟ και διερεύνησε αν η συμμετοχή σε άσκηση μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα διαχείρισης τους. Κύριος στόχος ήταν η υποστήριξη των ατόμων με ΔΧΟ να αντιμετωπίσουν τις δυσλειτουργικές σκέψεις και συμπεριφορές, ενισχύοντας το κίνητρό τους για αλλαγή συμπεριφοράς, προωθώντας περαιτέρω την υιοθέτηση ενός υγιή τρόπου ζωής, αντικαθιστώντας τις μη επιθυμητές παλιές συμπεριφορές με νέες. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν τρεις μελέτες:Ο στόχος της 1ης μελέτης ήταν να εξετάσει τις επιδράσεις μιας βραχυπρόθεσμης παρέμβασης στη φύση, βασιζόμενη στην μεθοδολογία «Θεραπεία μέσω της Περιπέτειας» (Adventure Therapy). Κύριος στόχος της μελέτη ήταν η διερεύνηση των επιδράσεων ενός 5 ήμερου προγράμματος «θεραπείας μέσω της περιπέτειας», στην αυτοεκτίμηση και στην αυτο-αποτελεσματικότητα ατόμων που παρακολουθούν θεραπεία ΔΧΟ. Δευτερεύον στόχος της μελέτης ήταν, να αξιολογήσει την συνολική εμπειρία των συμμετεχόντων, στοχεύοντας στην προώθηση εφαρμογής του στη θεραπευτική διαδικασία των ΔΧΟ. Στόχος της 2ης μελέτης ήταν περιγράψει την εφαρμογή και να διερευνήσει τον αντίκτυπο ενός προγράμματος προπόνησης αντοχής 5 εβδομάδων, βασιζόμενο στις θεωρίες του αυτοκαθορισμού και των στόχων, για την προετοιμασία 14 ατόμων με ΔΧΟ, να λάβουν μέρος σε έναν μη επαγγελματικό αγώνα 10 χλμ. Οι στόχοι της παρέμβασης ήταν: (α) να εκπαιδεύσει άτομα που παρακολουθούν θεραπεία ΔΧΟ να θέσουν στόχους και να προσπαθήσουν για την επίτευξη τους, λειτουργώντας σε ένα αθλητικό πλαίσιο (β) να υποστηρίξει τα άτομα αυτά να μεταφέρουν αυτές τις δεξιότητες στη θεραπεία, χρησιμοποιώντας τις ίδιες τεχνικές και διαδικασίες και (γ) να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση τους ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους. Στόχος της 3ης μελέτης ήταν να εξετάσει τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μιας παρέμβασης άσκησης στην οξεία επιθυμία για χρήση ουσιών, στη διάθεση, στην αυτοεκτίμηση, στην ποιότητα ζωής και στη συμμετοχή στη θεραπεία, κατά το πρώιμο στάδιο της θεραπείας ΔΧΟ. Πενήντα τέσσερις ενήλικες, πολύ-χρήστες ουσιών, που εντάχθηκαν πρόσφατα σε ένα πλαίσιο θεραπείας εσωτερικής παρακολούθησης, χωρίστηκαν, με βάση την εκούσια και εθελοντική συμμετοχή τους, σε μια ομάδα παρέμβασης, που συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα άσκησης 4 εβδομάδων και σε μια ομάδα σύγκρισης που συμμετείχε στη συνηθισμένη θεραπείας ΔΧΟ. Αξιοποιήθηκαν εργαλεία αυτο-αναφοράς για τη συλλογή δεδομένων πριν και μετά την παρέμβαση.