Architettura e storiografia

Zevi, Bruno

doi:10.2307/j.ctv1142xj

Cited by 8 publications

(7 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…A mediados de 1950, la aplicación de las innovaciones tecnológicas de entreguerras llevó a una revisión del Movimiento Moderno y de las técnicas tradicionales, cuestionándose la 'tradición de lo moderno' (Zevi, 1956) como modus operandi plausible. En esta última época productiva de la vida de Le Corbusier, es cuando constructivamente se obstina con empleo casi exclusivo del hormigón armado y la creación del 'modulor' (modul + section d'or), evidenciando la ruptura con los trazados clásicos de la arquitectura al sustituir las proporciones del hombre de Vitruvio por las del hombre contemporáneo (Summerson, 1979).…”

Section: Contexto Histórico Y Tecnológico Atemporalidad Tectónicaunclassified

“…Sin embargo, el nudismo y el empleo de formas que evocan a la tradición en las Maisons Jaoul le valieron el calificativo peyorativo de vernáculo por parte de la crítica (Zevi, 1956) 3 . Estas viviendas unifamiliares son el máximo representante del paso de las casas blancas a la albañilería vista, por lo tanto, son adalides parisinas del cambio teórico-constructivo del universo lecorbuseriniano, ya que dan explicación a la transición del purismo formal al exhibicionismo constructivo y también del plasticismo cubista a la aspereza o texturización del beton brut.…”

Section: Sinceridad Compleja En Las Maison Jaoulunclassified

See 1 more Smart Citation

Las bóvedas tabicadas de las Maisons Jaoul: autenticidad y tradición técnica

Martín-García

2023

Rev. arquit.

View full text Add to dashboard Cite

Las Maisons Jaoul fueron erigidas entre 1954 y 1956 en un momento de auge tecnológico de la construcción en hormigón armado. Estas viraban del purismo tectónico y de los cinco puntos de Le Corbusier hacia una nueva-vieja máquina de habitar, aunando técnicas y dejando atrás los planos cartesianos y níveos. Las bóvedas rebajadas de cañón, los muros de carga y la desnudez de los materiales en Neully provocaron que los críticos del genio moderno considerasen las Jaoul un experimento regionalista. El presente artículo estudia los motivos técnicos y teóricos de dicha arquitectura a través del análisis de las técnicas y de las obras previas del arquitecto. Se hallará respuesta constructiva al contrarresto de las bóvedas a través de la interpretación de los croquis, planos y cálculos que realizó Le Corbusier. Las conclusiones pondrán de manifiesto la importancia del diseño constructivo en el proyecto, así como las divergencias resultantes del proceso proyectual y la realidad construida.

show abstract

Section: Contexto Histórico Y Tecnológico Atemporalidad Tectónicaunclassified

Section: Sinceridad Compleja En Las Maison Jaoulunclassified

Las bóvedas tabicadas de las Maisons Jaoul: autenticidad y tradición técnica

Martín-García

2023

Rev. arquit.

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Böylelikle, tasarım geometrisi üzerinde tasarımcının kontrolünü arttırmakta ve tasarımcının belirli koşulları değerlendirebilmesini sağlamaktadır. Öte yandan, Bruno Zevi, L'architattura adlı kitabında bu yeni mimarlık biçimini, 'temsilin rasyonelleşebildiği' biçiminde olumlarken, parametrik denklemlerin hesaplanmalarının mimarlara ek yükler getireceğini, bu durumun da tasarım sürecini doğrudan etkileyeceğini savunmuştur (Zevi, 1960).…”

Section: Mi̇marliğin Anlaminini Yi̇ti̇rmesi̇unclassified

Parametric Design as a Creation Tool for Cultural Space: The Case of Lisbon Museum of Art, Architecture and Technology

MENDİLCİOĞLU

2023

EKSEN Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

Öz Bu çalışmanın amacı, toplumların kültürlerini mimarlık aracığı ile yeniden oluşturmalarında, parametrik tasarım anlayışının sağladığı olanakları, göstergebilim ve mimarlık ilişkisi kapsamında biçimsel ve anlamsal olarak incelemektir. Bununla beraber birer bildirişim aracı olan kültürün ve mimarlığın, işlevselci mimarlıkla bozulmuş ilişkilerinin, parametrik tasarım aracılığı ile çağdaş biçimde nasıl yeniden kurulabileceğini irdelemek araştırmanın diğer amacını oluşturmaktadır. Bu kapsamda, son yıllarda gelişen ekonomik ve teknolojik erkinin etkisiyle, değişen sanat ve mimarlık kültürünü parametrik tasarım aracılığı ile yeniden ele alan Portekiz’den Lizbon Sanat, Mimarlık ve Teknoloji Müzesi (MAAT) örnek yapı olarak incelenecektir. Yapının seçiminde, içinde bulunduğu tarihi çevrenin kültürel dokusunu tamamlayıcı niteliğe sahip olması, bünyesinde temsil ettiği toplumun farklı kültür katmanlarını geçmiş-gelecek bağlamında barındırması ve bunları çağdaş bir şekilde sunması önemli rol oynamıştır. Çalışmada seçilen müzenin, temsil ettiği mimarlık-kültür ve anlam ilişkilerini analiz edebilmek ve bu ilişkilerin parametrik tasarım ile bağıntılarını çözümleyebilmek için kültürü ve sembolize ettiği anlamları çözümleme yöntemi olan göstergebilimin farklı yaklaşımları kullanılacaktır. Müze bir mimari gösterge olarak ele alınacak, kültürel iletişim nitelikleri, biçim, anlam, strüktür, malzeme ve bunların kültürle ilişkileri üzerinden analiz edilecektir. Çalışmada, betimsel tarama yöntemi izlenecek bununla beraber Umberto Eco’nun anlam ve Roman Jakobson’un Bildirişim modelinin işlevsel analizleri kullanılacak, yapı ve mimari bileşenleri, temsil ettikleri kültürel semboller ve anlamları söz konusu yöntem ile ele alınacak ve analizleri yapılacaktır. Çalışmanın sonuç bölümünde, parametrik tasarımın kültürel nitelikli bir yapının, mimari-kültür ilişkilerinin, mimari-anlam ilişkilerinin ve kültür-mimari malzeme ilişkilerinin yeniden oluşturulmasında sağladığı olanaklar tablolaştırılarak analiz yöntemi ve çalışmanın bulmayı amaçladığı olanaklar özetlenecektir. Çalışma, parametrik tasarım anlayışının, mimarlık ve kültür ilişkisini yeniden kurgulama potansiyelini ortaya koyması nedeniyle önem arz etmektedir.

show abstract

“…The difference was that 'Baroque fused the three dimensions of the Renaissance and organic architecture merged the four dimensions of cubism.' 49 Baroque and organic architecture for these two authors portrayed the ultimate phases of Renaissance and modern architecture, respectively (Fig. 10).…”

Section: Geoffrey Scott's Fallacies In Zevi's Theoretical Corpus 1945mentioning

confidence: 99%

Bruno Zevi, the continental European emissary of Geoffrey Scott’s theories

Martínez

2019

The Journal of Architecture

View full text Add to dashboard Cite

In the late nineteenth century, Bernard Berenson revived the analytical methodologies employed in art history by proposing new methods of pictorial analysis, such as space-composition and life-enhancement. In the twentieth century, his pupil Geoffrey Scott transferred these new methodologies from their original context, Renaissance painting, to architecture. Though Scott was a recognised critic within English aesthetic circles, he was largely ignored in Continental European academic communities. The influence of his book The Architecture of Humanism (1914) was limited to the Anglo-American world before the 1940s. This essay depicts the key role that the Italian architect Bruno Zevi played after the Second World War, by becoming the primary architectural historian to introduce and diffuse Scott's forgotten masterpiece in many non-English-speaking countries. Zevi defended a critical methodology based on spatial, empirical, and sensory analysis of architectural works, an attitude that is observed in his theoretical corpus written immediately after his return from the United States. This paper proposes an examination of Zevi's reception of Scott's theories and the debates that it propagated, and aims to contribute to the understanding of the methodological approach followed in the years after the Second World War on both sides of the Atlantic. The introduction of the concept of space as an element of architectural analysis and design has been one of the most significant contributions to the field of architecture in the twentieth century. The interpretation of architecture in terms of space, though, did not become widely familiar to American and English audiences until the early 1940s, with the publication of Sigfried Giedion's Space, Time and Architecture in 1941, Nikolaus Pevsner's An Outline of European Architecture in 1943, and later, Bruno Zevi's Architecture as Space in 1957. Broadening this traditional narrative, Colin Rowe suggested that the American art historian Bernard Berenson, his pupil, the English architectural historian Geoffrey Scott, and, potentially, the American architect Frank Lloyd Wright, had already begun to utilise space as a fundamental concept in their works, prior to the normally assumed entry of space onto the Englishspeaking architectural stage in the 1940s. 1 Rowe's hypothesis was developed in part from Cornelis van de Ven's Space in Architecture: the Evolution of a

show abstract

Architettura e storiografia

Cited by 8 publications

References 0 publications

Las bóvedas tabicadas de las Maisons Jaoul: autenticidad y tradición técnica

Las bóvedas tabicadas de las Maisons Jaoul: autenticidad y tradición técnica

Parametric Design as a Creation Tool for Cultural Space: The Case of Lisbon Museum of Art, Architecture and Technology

Bruno Zevi, the continental European emissary of Geoffrey Scott’s theories

Contact Info

Product

Resources

About