Examining the relationship between self-efficacy and life satisfaction in cycling and trekking individuals<p>Bisiklet kullanan ve trekking yapan bireylerin yaşam doyumu ve öz yeterliklerinin incelenmesi

Abstract

The purpose of this study is to examine and compare the relationship between self efficacy and life satisfaction scores in terms of age, gender, education level in cycling and trekking individuals. The research was conducted using descriptive scanning model. The sample of the study was individuals who are actively cycling and trekking in the province of Mersin. 51 women and 105 men participated in the research as voluntary.(Xage=38.79±14,39). Data were derived from participants by applying “Self-Efficacy Scale” which is adapted by Köseoğlu,Gerçek, Yılmaz, Soran (2007) and “Life Satisfaction Scale” which is adapted by Yetim(1993). Descriptive statistics, independent groups T-test, one -way ANOVA analyses and Pearson correlation were used to analyze the data. The total average of self-efficacy and life satisfaction scores of cycling and trekking individuals are high and in order of 25,03±5,46 and 31,36±5,36. The findings of the research showed that there is a significant correlation between self-efficacy and life satisfaction scores (r= ,36; p&lt;0,01). According to T-test results, there is no significant difference between mean scores of self-efficacy and life satisfaction in terms of age, gender and education levels in all groups.(p &gt;,05).According to the results of research, life satisfaction and self-efficacy average scores of individuals who regularly cycling and trekking were found to be high. When the self-efficacy and life satisfaction average scores were examined, no significant difference was found in terms of gender, age and educational status in terms of these variables. While the self-efficacy scores of the participants increased, life satisfaction scores increased.Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. ÖzetBu araştırmada, bisiklet ve trekking sporu yapan bireylerin öz-yeterlik ve yaşam doyumu puanlarının cinsiyet, yaş, eğitim durumu değişkenleri açısından incelenmesi ve katılımcıların öz-yeterlik ve yaşam doyumu puanları arasındaki ilişkinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırma betimsel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın örneklemini, Mersin ilinde aktif olarak bisiklet ve trekking sporu yapan 51 kadın, 105 erkek toplam 156 (Xyaş= 38,79 + 14,39) katılımcı oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Köseoğlu, Gerçek, Yılmaz, Soran (2007) tarafından Türkçe’ ye uyarlanan “Algılanan Öz-Yeterlik Beklentisi Ölçeği” ve Yetim (1993) tarafından Türkçe`ye uyarlanan “Yaşam Doyumu Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, bağımsız gruplar için “T testi”, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre bisiklet ve trekking sporu yapan bireylerin öz-yeterlik puan ortalamaları (31,36± 5,36) ve yaşam doyumu puan ortalamalarının (25,03± 5,46) yüksek olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çalışmaya katılan bireylerin öz-yeterlik ve yaşam doyumu puanları arasında pozitif bir korelasyon saptanmıştır (r=,36; p&lt;,01). Katılımcıların cinsiyet, yaş, eğitim durumu ve spor dalı değişkenine göre öz-yeterlik ve yaşam doyumu puanlarının farklılaşıp farklılaşmadığına bağımsız gruplar için t testi ile bakılmış ve tüm gruplarda istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (p&gt;,05). Araştırma sonuçlarına göre, düzenli bisiklet süren ve trekking yapan bireylerin yaşam doyumu ve öz yeterlik ortalama puanlarının yüksek olduğu gözlenmiştir. Öz yeterlik ve yaşam doyumu ortalama puanları incelendiğinde cinsiyet, yaş ve eğitim durumu yönünden bu değişkenler açısından anlamlı bir farka rastlanmamıştır. Katılımcıların öz yeterlik puanları artarken, yaşam doyumu puanlarının da arttığı gözlenmiştir.