Exercise referral for drug users aged 40 and over: results of a pilot study in the UK

Abstract

ObjectivesTo test whether older drug users (aged 40 and over) could be recruited to an exercise referral (ER) scheme, to evaluate the feasibility and acceptability and measure the impact of participation on health.DesignObservational pilot.SettingLiverpool, UK.Participants(1) 12 men and 5 women recruited to ER. (2) 7 specialist gym instructors.Outcome measuresLogistic feasibility and acceptability of ER and associated research, rate of recruitment, level of participation over 8 weeks and changes in health.Results22 gym inductions were arranged (recruitment time: 5 weeks), 17 inductions were completed and 14 participants began exercising. Attendance at the gym fluctuated with people missing weeks then re-engaging; in week 8, seven participants were in contact with the project and five of these attended the gym. Illness and caring responsibilities affected participation. Participants and gym instructors found the intervention and associated research processes acceptable. In general, participants enjoyed exercising and felt fitter, but would have welcomed more support and the offer of a wider range of activities. Non-significant reductions in blood pressure and heart rate and improvements in metabolic equivalents (METs; a measure of fitness) and general well-being were observed for eight participants who completed baseline and follow-up assessments. The number of weeks of gym attendance was significantly associated with a positive change in METs.ConclusionsIt is feasible to recruit older drug users into a gym-based ER scheme, but multiple health and social challenges affect their ability to participate regularly. The observed changes in health measures, particularly the association between improvements in METs and attendance, suggest further investigation of ER for older drug users is worthwhile. Measures to improve the intervention and its evaluation include: better screening, refined inclusion/exclusion criteria, broader monitoring of physical activity levels, closer tailored support, more flexible exercise options and the use of incentives.

La prescription médicale d’activité physique et perspectives socio-écologiques

“…ou étant en surpoids ou obèses, bénéficiaires pour lesquels la littérature récente en santé publique a démontré de nombreux bienfaits de l'activité physique pratiquée de manière régulière [20]. Également recommandée dans le cadre de la lutte contre les addictions [21], une étude relative aux adultes usagers de drogue [22] démontre l'augmentation globale de l'activité physique lorsque les bénéficiaires suivent l'ensemble des séances prescrites. L'assiduité aux séances constitue la principale difficulté avec ce public, tout comme avec des personnes souffrant de pathologies mentales [23].…”

“…Des encouragements exprimés à l'oral, par exemple, ont des effets positifs sans que les ami•e•s ou les membres de la famille pratiquent également [47]. Par ailleurs, sont aussi évoquées les influences des autres participant•e•s aux activités prescrites [25,[29][30][31]32] ou celles des professionnel•le•s de santé ou de l'encadrement sportif [22,25,32]. Ces facteurs interpersonnels, relevés comme motifs d'incitation à la pratique d'activité physique, ne sont guère reliés à d'autres éléments tels que le contexte de vie des bénéficiaires.…”

Ο Ρόλος Της Άσκησης Ως Συμπληρωματικής Θεραπευτικής Μεθόδου Σε Εξαρτημένα Άτομα Από Ναρκωτικές Ουσίες

“…Όσον αφορά την επιλογή του δείγματος, οχτώ από αυτές ήταν τυχαιοποιημένη (Correia, Benson, & Carey, 2005;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Zhuang et al, 2013;Rawson et al, 2015;Wang et al, 2017;Zhu et al, 2016Zhu et al, , 2018 και τρείς μη τυχαιοποιημένη. Το δείγμα ανά μελέτη κυμαινόταν μεταξύ 14 και 200 συμμετεχόντων (Buchowski, 2011;Brown et al, 2010;Beynon et al, 2013;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Gimnez, 2015;Muller & Clausen, 2015;Rawson et al, 2015;Roessler 2010;Wang et al, 2017) με τις μισές από τις μελέτες να έχουν λιγότερους από 50. Το δείγμα σε τέσσερις μελέτες σχετιζόταν με νόμιμες και παράνομες ουσίες (Brown et al, 2010;Gimnez, 2015;McDaniel, 2016;Muller & Clausen, 2015) και οκτώ μόνο με παράνομες (Buchowski, 2011;Beynon et al, 2013;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Rawson et al, 2015;Roessler 2010;Wang et al, 2017;Zhu et al, 2016Zhu et al, , 2018.…”

“…Το δείγμα ανά μελέτη κυμαινόταν μεταξύ 14 και 200 συμμετεχόντων (Buchowski, 2011;Brown et al, 2010;Beynon et al, 2013;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Gimnez, 2015;Muller & Clausen, 2015;Rawson et al, 2015;Roessler 2010;Wang et al, 2017) με τις μισές από τις μελέτες να έχουν λιγότερους από 50. Το δείγμα σε τέσσερις μελέτες σχετιζόταν με νόμιμες και παράνομες ουσίες (Brown et al, 2010;Gimnez, 2015;McDaniel, 2016;Muller & Clausen, 2015) και οκτώ μόνο με παράνομες (Buchowski, 2011;Beynon et al, 2013;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Rawson et al, 2015;Roessler 2010;Wang et al, 2017;Zhu et al, 2016Zhu et al, , 2018. Δύο έρευνες μελέτησαν την εφαρμογή προγραμμάτων στη φύση (Bettmann, Russell, & Parry, 2013;Bennett, Cardone, & Jarczyk, 1998) και…”

“…Δέκα μελέτες χρησιμοποίησαν μετρήσεις για σωματική άσκηση (π.χ. τεστ φυσικής κατάστασης, κ.α) (Beynon et al, 2013;Brown et al, 2010;Cutter, 2014;Dolezal, 2013;Gimnez, 2015;Muller & Clausen, 2015;Rawson et al, 2015;Roessler, 2010;Zhu et al, 2016Zhu et al, , 2018, ενώ μία αξιολόγησε την αυτο-αποτελεσματικότητα (Mc Daniel, 2016), μία την έντονη επιθυμία για χρήση και την ηλεκτρο-εγκεφαλογραφική δραστηριότητα (Wang et al, 2017) και μία την εικόνα του σώματος (Roessler, 2010).…”