Fuck patriarchy! An analysis of digital mainstream media discussion of the #freethenipple activities in Iceland in March 2015

Abstract

This article contributes to recent research on young women’s emerging feminist movements or feminist counter-publics in the digital age. The focus is on the #freethenipple protests in Iceland in 2015 organised by young women and the ensuing debates in mainstream digital news media and popular ezines. A feminist, post-structuralist perspective is adopted to analyse the discursive context in which the debates and discussions about the protest are embedded, but we are also informed by recent theories about role of affect in triggering and sustaining political movements. The data corpus consists of 60 texts from the digital public domain published during and after the protests. The young women’s political movement is construed as a revolution centring on reclaiming the body from the oppressive structures of patriarchy which, through shame and pornification, have taken their bodies and their ability to choose, in a post-feminist context, from them. Public representations of the protest are mostly supportive and many older feminists are affectively pulled by the young women’s rhetoric about how patriarchy has blighted their lives. We argue that the young women manage to claim space as agents of change but highlight the importance of the support or affective sustenance they received from older feminists.

Social media platforms as complex and contradictory spaces for feminisms: Visibility, opportunity, power, resistance and activism

“…The #FreetheNipple campaign in Iceland is explored by Rúdólfsdóttir and Jóhannsdóttir (2018, this issue) through an analysis of digital public media. The revolution against patriarchy here takes the form of “freeing” the nipple from its pornographic associations and women posting photos of their own breasts (mainly by younger feminists).…”

„Þessi týpíska óörugga stelpa“: Greining á sögum ungra kvenna um holdafar og stefnumót

“…Síðustu ár hafa ungar konur, meðal annars á Íslandi, tekið sér rými í samfélagslegri umraeðu og beitt sér í málefnum sem tengjast kvenlíkamanum (Annadís G. Rúdólfsdóttir og Ásta Jóhannsdóttir, 2018). Samtök um líkamsvirðingu hafa átt sér öf luga málsvara (sjá til daemis Sigrún Daníelsdóttir, 2016;Margrét Helga Erlingsdóttir, 2019) og hafa það að markmiði að "stuðla að virðingu fyrir fjölbreytileika holdafars, jákvaeðri líkamsmynd og heilsuef lingu óháð holdafari" (Elva Björk Ágústsdóttir, 2018).…”

“…Hún minnist einnig þess að fólk hafi gert ráð fyrir því að hún sé með átröskun vegna þess hversu grönn hún er og vonar að einstaklingurinn sem hún er að fara á stefnumót með "sé á sama plani og hún sjálf hvað varðar hugmyndir um líkamsvirðingu, og einbeiti sér frekar að því hve skemmtileg og fyndin hún er, en að skoða líkama hennar". Má hér greina áfram femíniskar hugmyndir í frásögn þátttakanda og á það sér sterkan samhljóm með greiningum um femíniska orðraeðu meðal ungra kvenna á Íslandi (Annadís G. Rúdólfsdóttir og Ásta Jóhannsdóttir, 2018). Einnig eru hér margar tilvísanir í málf lutning líkamsvirðingarhreyfingarinnar sem hér eru settar í valdef landi samhengi (Sastre, 2014;Tiidenberg og Gómez Cruz, 2015).…”

“…Valdef lingin er ekki undir þeim formerkjum að sögupersónan hefur náð að vinna í sjálfri sér og náð ágaetis árangri í líkamsraekt og megrun heldur er byggt á femíniskri orðraeðu sem felur í sér gagnrýni á feðraveldið og þaer útlitskröfur sem gerðar eru til kvenna. Þegar þessi rannsókn var gerð var #metoo hreyfingin áberandi í íslensku samfélagi en áður höfðu hreyfingar á borð við #freethenipple einnig skapað mikla umraeðu um líkama ungra kvenna(Annadís G. Rúdólfsdóttir og Ásta Jóhannsdóttir, 2018). Þó svo að þátttakendur séu ekki beðnir um að lýsa eigin viðhorfum, lífi eða reynslu leita þeir í þá þekkingu sem þeim er aðgengileg við skrif sögunnar.…”

Body hair and its entanglement: Shame, choice and resistance in body hair practices among young Icelandic people

“…In recent years, feminist initiatives have been vibrant in Iceland, especially among young women. Online and offline activism, for example #freethenipple, has garnered many participants and gained much attention in mainstream media (Rúdólfsdóttir & Jóhannsdóttir, 2018). The battle against sexist discourse and rape culture is ongoing and can be seen, for example, in the rap scene, where a large group of radical young women started the rap group Reykjavíkurdætur (Daughters of Reykjavík), using their lyrics to defy patriarchy, slut-shaming, and body policing.…”