Interdisciplinary Geriatric Resilience Interventions

Cohén, Donna; Krajewski, Andrew T.

doi:10.1097/tgr.0000000000000019

Cited by 6 publications

(3 citation statements)

References 41 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…As the world's population ages, the vulnerability of the elderly during disasters has become increasingly apparent [2]. Older individuals are more susceptible to disasters due to their poor health, limited mobility, longer response times, and inadequate knowledge of emergency response, regardless of age structure [3,4]. For instance, during the COVID-19 outbreak, the case fatality rate for COVID-19 patients was significantly associated with age [5].…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Community Resilience Assessment and Identification of Barriers in the Context of Population Aging: A Case Study of Changchun City, China

Zhao

Wang

et al. 2023

Sustainability

View full text Add to dashboard Cite

As a susceptible demographic, elderly individuals are more prone to risks during sudden disasters. With the exacerbation of aging, new challenges arise for urban disaster reduction and prevention. To address this, the key is to establish a community-scale resilience assessment framework based on the aging background and to summarize factors that influence the resilience level of communities. This approach is a crucial step towards seeking urban disaster prevention and reduction from the bottom up, and serves as an important link to enhance the capacity of urban disaster reduction. This paper explores community resilience evaluation indicators under the background of aging, builds a community resilience evaluation index system based on the Pressure–State–Response, uses the entropy weight method to weigh the indicators, and carries out a resilience evaluation of 507 communities in the main urban area of Changchun. The empirical results indicate significant spatial differentiation of community resilience in the main urban area of Changchun. Moreover, the regional development is unbalanced, showing a spatial distribution pattern of weakness in the middle and strength in the periphery. The ring road network highlights the difference between the new and old urban areas. The high contribution indexes of community resilience in the main urban area of Changchun were concentrated on disaster relief materials input, community self-rescue ability, and disaster cognition ability. Finally, strategies to improve community resilience are proposed from the perspectives of stress, state, and response, emphasizing community residents’ participation, conducting disaster prevention and reduction training, and improving community response-ability.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

“…The entropy weight method determines the weights of different community indicators and conducts empirical analysis. 3.…”

mentioning

confidence: 99%

Community Resilience Assessment and Identification of Barriers in the Context of Population Aging: A Case Study of Changchun City, China

Zhao

Wang

et al. 2023

Sustainability

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…ท าให้ ความเข้ มแข็ งทางใจเพิ ่ มขึ ้ นส่ งผล ให้ คะแนนภาวะซึ มเศร้ าลดลง (Jeste et al, 2013) (Cahoon, 2012;Cohen & Krajewski, 2014)…”

unclassified

ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วมต่อภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคซึมเศร้า

บุญบรรจบ

View full text Add to dashboard Cite

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคซึมเศร้าก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วม ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง และเพื่อเปรียบเทียบภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุโรคซึมเศร้าระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วมกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุโรคซึมเศร้าและผู้ดูแลหลักที่มารับบริการในแผนกจิตเวช ห้องตรวจผู้ป่วยนอกกองอายุรกรรม โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช กรมแพทย์ทหารอากาศ จำนวน 40 ครอบครัว จับคู่ให้มีลักษณะคล้ายคลึงกันด้วยอายุและคะแนนภาวะซึมเศร้า สุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ครอบครัว เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วม 2) แบบประเมินภาวะซึมเศร้า ของ เบค (1961) เครื่องมือทุกชุดได้ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน วิเคราะห์ความเที่ยงของเครื่องมือแบบประเมินภาวะซึมเศร้าโดยหาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคได้ค่าความเที่ยง เท่ากับ .90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป หาความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติที ผลการวิจัยพบว่า 1. ค่าเฉลี่ยของคะแนนภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุโรคซึมเศร้า หลังได้รับโปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วมต่ำกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (t=7.9) 2. ค่าเฉลี่ยของคะแนนภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุโรคซึมเศร้า หลังได้รับโปรแกรมการส่งเสริมความเข้มแข็งทางใจแบบครอบครัวมีส่วนร่วมต่ำกว่าผู้สูงอายุโรคซึมเศร้าที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (t=-2.73)

show abstract