Bu araştırmanın amacı Çin Halk Cumhuriyeti’nin 1978’den günümüze enerji politikalarını ve özelde de bu değişen enerji politikalarında Orta Asya’nın rolünü incelemektir. Günümüzde Çin Halk Cumhuriyeti dünyanın en büyük üretim kapasitesine sahip olan ülkesi konumundadır. Çin Halk Cumhuriyeti’ni bu konumuna getiren süreç 1978’yılında Deng Xiaoping’in yönetimi ele geçirmesi ve bir dizi reformları uygulamasıyla başlamıştır. Bu uygulanan politikalar kapsamında Çin Halk Cumhuriyeti’nin üretim kapasitesi kontrolden çıkamaya başlamış ve bu üretim kapasitesinin gerektirdiği enerji kaynakları ülke sınırları içerisinde olan kaynakları üstelemeye başlamıştır. Bunun doğal sonucu olarak Çin Halk Cumhuriyeti enerji kaynaklarına ilişkin politikalar geliştirmeye başlamış ve bu de ister bölge ülkeleriyle isterse de tüm dünya siyasetine aktif bir ilişkiyi zorunlu kılmıştır. Zira enerji politikalarının en önemli unsurları enerji kaynaklarına ulaşmak ve bu enerji kaynaklarından faydalanmanın sürekliliğinin sağlanmasıdır. Bu bağlamda Çin Halk Cumhuriyeti’nin kuruluşunda egemen olan siyasi ve ekonomik politikalar da değişim göstermiştir.