Lupus nephritis: an update

Imran, Tasnim F.; Yick, Frederick; Verma, Suneet; Estiverne, Christopher; Ogbonnaya-Odor, Chinonye; Thiruvarudsothy, S.; Reddi, Alluru S.; Kothari, Neil

doi:10.1007/s10157-015-1179-y

Cited by 67 publications

(62 citation statements)

References 68 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The role of long-lived memory plasma cells and B-cell hyperactivity has been recently elucidated in the pathogenesis of SLE [14, 15]. A high prevalence of intrarenal B cells has been noted in immune-mediated diseases, such as renal transplant rejection and glomerulonephritis [16–18] thus indicating that local B-cell infiltrates play a role in tissue injury such as tissue fibrosis, neolymphangiogenesis, and ectopic lymphogenesis [19].…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Association of Serum CXCL13 with Intrarenal Ectopic Lymphoid Tissue Formation in Lupus Nephritis

Chen

Long

et al. 2016

Journal of Immunology Research

View full text Add to dashboard Cite

Aims. To assess the concentrations of serum CXCL13 and intrarenal ectopic lymphoid tissue (ELT) profiles and their correlation in the patients with lupus nephritis (LN). Methods. Serum CXCL13 levels were measured using enzyme-linked immunosorbent assays (ELISA). The expression of CD3, CD20, and CD21 in renal biopsy specimens was tested using immunohistochemical methods. Results. Serum CXCL13 levels were significantly higher in the LN group than those in the SLE group without LN and also in the type III and IV LN patients than in type V LN patients. LN patients with positive CD20 expression (CD20+ LN) had a longer disease course and poorer response to combination therapy and higher serum CXCL13 levels than CD20− LN patients. Moreover, the serum CXCL13 level was positively correlated with the number of B cells/HP in the renal tissue of LN patients. The coexpression patterns of CD3, CD20, and CD21 in the renal tissue of LN patients with different WHO pathological types were significantly different. Serum CXCL13 levels were significantly higher in ELT-2 type LN patients than in 0 or 1 type LN patients. Conclusions. This study suggested that increased serum levels of CXCL13 might be involved in renal ELT formation and renal impairment process in LN.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Association of Serum CXCL13 with Intrarenal Ectopic Lymphoid Tissue Formation in Lupus Nephritis

Chen

Long

et al. 2016

Journal of Immunology Research

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Proces zapalny związany z TRU może obejmować kłębuszki nerkowe, cewki, miąższ nerki oraz naczynia nerkowe. Zajęcie nerek w TRU może występować u ok. 60% chorych [5]. Występuje przeważnie u osób młodych, przed 50.…”

Section: Zajęcie Nerekunclassified

“…Ponadto u chorych może rozwinąć się zespół nerczycowy. Dodatkowo mogą towarzyszyć objawy świadczące o aktywnym TRU, takie jak spadek składowych dopełniacza oraz wzrost miana przeciwciał anty-dsDNA w surowicy [5]. Patogeneza nefropatii toczniowej jest związana z wytwarzaniem przeciwciał skierowanych przeciw własnym antygenom; wskazuje się głównie na przeciwciała anty-dsDNA.…”

Section: Zajęcie Nerekunclassified

“…Patogeneza nefropatii toczniowej jest związana z wytwarzaniem przeciwciał skierowanych przeciw własnym antygenom; wskazuje się głównie na przeciwciała anty-dsDNA. Do uszkodzenia nerek dochodzi poprzez reakcję autoprzeciwciał z antygenami kłębuszków nerkowych oraz tworzeniem odkładają-cych się tam kompleksów immunologicznych [5]. Przeciwciałom anty-dsDNA przypisuje się znaczenie diagnostyczne i prognostyczne; mogą być wykorzystane do monitorowania aktywności choroby, szczególnie w przewidywaniu zbliżają-cego się zaostrzenia [4].…”

Section: Zajęcie Nerekunclassified

See 1 more Smart Citation

Wpływ wybranych cytokin na uszkodzenie narządów w toczniu rumieniowatym układowym

Kapłon

Brzosko

2018

Pomeranian J Life Sci

View full text Add to dashboard Cite

Systemic lupus erythematosus (SLE) is a rheumatic disease with unclear pathogenesis. In the course of this disease a dysfunction of the immune system occurs, which involves the production of autoantibodies and the deposition of immune complexes, which contributes to the damage of various organs. The most commonly involved organs include: kidneys, skin, joints, the eye, respiratory system, and the cardiovascular and nervous systems, both central and peripheral. In recent years there have been reports regarding the role of cytokines in the pathogenesis of various organs' involvement. However, until now it has not been entirely clear which cytokines are responsible for either the stimulation or inhibition of the inflammatory response, which could be helpful in establishing a relationship with the clinical picture. In this article reports are summarized regarding Interleukins 4, 7, 10, 18 (IL-4, IL-7, IL-10, IL-18) and their relationship with organ involvement in SLE. Interleukin 4 is indicated as a protective cytokine by its role in preventing the development of an autoimmune response. In the case of IL-7, it has a role in increasing the proliferation of autoreactive T-cell clones and the development of the disease. The IL-10, despite its protective effect, is found in patients with SLE at significantly higher concentrations than in the general population and correlates with the SLEDAI disease activity level scale. Interleukin 18 has a pro-inflammatory effect, contributing to damage to tissues and organs. In the serum of patients with SLE significantly higher levels of IL-18 were found than in the control group; there was also a statistically significant positive correlation between serum IL-18 levels and SLEDAI disease activity level scale and anti-dsDNA antibody titers. Increasing levels of serum IL-18 in SLE patients is associated with an increased risk of cardiovascular disease. In addition, IL-18 has an important role in the involvement of the kidneys and skin in SLE patients. Keywords: systemic lupus erythematosus; organ involvement; cytokines. ABSTRAKTToczeń rumieniowaty układowy (TRU) jest chorobą reumatyczną o nie w pełni poznanej patogenezie. W przebiegu tej choroby występuje dysfunkcja układu immunologicznego polegająca na wytwarzaniu autoprzeciwciał i odkładaniu się kompleksów immunologicznych, które przyczyniają się do uszkodzeń różnych narządów. Najczęściej zajęte narządy to: nerki, skóra, układ ruchu, narząd wzroku, układ oddechowy, układ sercowo--naczyniowy oraz nerwowy, zarówno ośrodkowy, jak i obwodowy. W ostatnich latach pojawiły się doniesienia dotyczące roli cytokin w patogenezie zajęcia różnych narządów. Jednakże do tej pory nie jest w pełni jasne, które cytokiny są odpowiedzialne za nasilenie, a które za zmniejszenie odpowiedzi zapalnej, co mogłoby pomóc w ustaleniu związku z obrazem klinicznym. W artykule zestawione zostały doniesienia dotyczące Interleukin (IL) 4, 7, 10, 18 oraz ich związku z zajęciem narządowym w przebiegu TRU. W przypadku IL-4 wskazuje się na ochronną rolę tej cyt...

show abstract

“…A terápiás lehetőségek fejlődésével az LN 5 éves túlélése az elmúlt fél évszázadban 44%-ról közel 96%-ra nőtt [3]. SLE-s betegekben az egyik legrosszabb prognosztikai tényező a lupus nephritis kialakulása [4]. Az LN prognózisát nagyban meghatá-rozza a vesebiopszia eredménye, az aktív gyulladás és a krónikus elváltozások aránya [5].…”

Section: Epidemiológiaunclassified

A lupus nephritis kezelésének irányelvei, valamint a mycofenolat mofetil hatékonyságának bemutatása intézetünk lupus nephritises betegeinek körében

Szabó

Kiss

2016

Orvosi Hetilap

View full text Add to dashboard Cite

A lupus nephritis kezelésének irányelvei, valamint a mycofenolat mofetil hatékonyságának bemutatása intézetünk lupus nephritises betegeinek körébenSzabó Melinda Zsuzsanna dr. ■ Kiss Emese dr. Országos Reumatológiai és Fizioterápiás Intézet, BudapestA szerzők közleményükben a lupus nephritis kezelésének legújabb irányelvei mellett bemutatják saját mycofenolat mofetillel szerzett tapasztalataikat a betegség kezelésében. A lupus nephritis és főleg a proliferatív formája olyan gyakori és komoly manifesztációja a szisztémás lupus erythematosusnak, amely végstádiumú veseelégtelenséghez vagy akár halálhoz is vezethet. Az elmúlt évtizedekben a lupus nephritis kezelése sokat fejlődött, ma már a kedvezőbb mellékhatás-profilú mycofenolat mofetil a cyclophosphamid alternatívájává vált a III-as és IV-es osztályú glomerulonephritis indukciós és fenntartó kezelésében. Lupus nephritis diagnózissal eddig 25 betegüknek kértek egyedi méltányosság alapján támogatást mycofenolat mofetil adására. Szövettanilag legtöbben a WHO III (A/C) és IV (A) szövettani osztályába tartoztak (30-30%), beszűkült vesefunkció csak 16%-ukban volt jelen. Glükokortikoid és cyclophosphamid indukciós kezelés után adott mycofenolatterápia mellett az átlagos napi proteinuria 3,18 g/napról 1,06 g/napra csökkent. A betegek 24%-ánál jött létre komplett, 48%-ánál részleges remisszió. Ezek alapján a mycofenolat mofetil hatékony kezelésnek tartható a proliferatív lupus nephritis kezelésében. Orv. Hetil., 2016, 157(35), 1385-1393.Kulcsszavak: lupus nephritis, szisztémás lupus erythematosus, mycofenolat mofetil, cyclophosphamid, rituximab Clinical guideline for the treatment of lupus nephritis and single-centre results of mycofenolate mofetil among patients with lupus nephritis in the National Institute of Rheumatology and Physiotherapy, BudapestThe authors present the latest guideline for the treatment of lupus nephritis and their own single-centre results with mycofenolate mofetil treated lupus nephritis. Lupus nephritis and mainly its proliferative form is a frequent and potentially life-threatening manifestation of systemic lupus erythematosus that can lead to end-stage renal disease. The treatment of lupus nephritis greatly improved in the last decades; mycofenolate mofetil has become an alternative of cyclophosphamide both in remission induction and as a maintenance regimen as well in the treatment of Class III and IV glomerulonephritis. The authors ordered mycofenolate mofetil for 25 patients with lupus nephritis so far. Histologically most of them had Class III (A/C) or IV (A) glomerulonephritis (30-30%), and only 16% of the patients had renal impairment at that time. Mycofenolate mofetil given after glucocorticoid and cyclophosphamide induction therapy reduced the daily proteinuria from 3.18 grs to 1.06 grs. Complete remission could be achieved in 24% and partial remission in 48% of the patients. The authors conclude that mycofenolate mofetil is effective in the therapy of lupus nephritis.

show abstract

Lupus nephritis: an update

Cited by 67 publications

References 68 publications

Association of Serum CXCL13 with Intrarenal Ectopic Lymphoid Tissue Formation in Lupus Nephritis

Association of Serum CXCL13 with Intrarenal Ectopic Lymphoid Tissue Formation in Lupus Nephritis

Wpływ wybranych cytokin na uszkodzenie narządów w toczniu rumieniowatym układowym

A lupus nephritis kezelésének irányelvei, valamint a mycofenolat mofetil hatékonyságának bemutatása intézetünk lupus nephritises betegeinek körében

Contact Info

Product

Resources

About