Modeling the regulatory intervention in the telecommunications market

Abstract

Η παρούσα διδακτορική διατριβή μελετά το ρόλο των ρυθμιστικών αρχών σε μία συνεχώς μεταβαλλόμενη τηλεπικοινωνιακή αγορά εστιάζοντας στην τιμολογιακή πολιτική πρόσβασης που επιτυγχάνει τον εκάστοτε στόχο των ρυθμιστικών αρχών. Στην πραγματικότητα υπάρχουν τρεις διακριτές φάσεις στην εξέλιξη των τηλεπικοινωνιακών αγορών που απαιτούν ένα διαφορετικό μείγμα ρυθμιστικής πολιτικής για την επίτευξη των εκάστοτε στόχων. Οι φάσεις αυτές είναι: (i) η μετάβαση από την κρατική μονοπωλιακή τηλεπικοινωνιακή αγορά σε μία πιο ανταγωνιστική που σχετίζεται με τον παρελθοντικό στόχο των ρυθμιστικών αρχών να επιτύχουν στατική αποδοτικότητα, (ii) η μετάβαση από τον ανταγωνισμό για παροχή διαφοροποιημένων υπηρεσιών μέσω των χάλκινων δικτύων πρόσβασης στον ανταγωνισμό για παροχή διαφοροποιημένων υπηρεσιών μέσω των Δικτύων Πρόσβασης Νέας Γενιάς (NGA) που σχετίζεται με τον τρέχων στόχο των ρυθμιστικών αρχών να παρέχουν σημαντικά κινήτρα για επενδύσεις σε NGA δικτύα χωρίς ωστόσο να πληγεί το επίπεδο ανταγωνισμού, και (iii) η μετάβαση από τον ανταγωνισμό για παροχή διαφοροποιημένων υπηρεσιών μέσω NGA δικτύων σε ανταγωνισμό για επενδύσεις σε ανταγωνιστικές NGA υποδομές που σχετίζεται με το μελλοντικό στόχο των ρυθμιστικών αρχών να επιτύχουν δυναμική αποδοτικότητα. Ο στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να μοντελοποιήσει τη ρυθμιστική παρέμβαση για να προσδιορίσει την τιμολογιακή πολιτική πρόσβασης που επιτυγχάνει τους στόχους των ρυθμιστικών αρχών σε όρους αποδοτικότητας σε κάθε μεταβατική περίοδο. Συγκεκριμένα, η παρούσα διατριβή έδειξε ότι:Α) Η δομή της αγοράς δεν επηρρεάζει την αποτελεσματικότητα της κοστοστρεφούς τιμολόγησης της πρόσβασης στον τοπικό βρόχο να παρέχει τα κατάλληλα κίνητρα σε έναν νεοεισερχόμενο πάροχο να πάρει την make-or-buy απόφαση που επιτυγχάνει στατική αποδοτικότητα.Β) Η επίτευξη του κοινωνικά βέλτιστου επιπέδου επενδύσεων σε NGA δίκτυα δεν εξαρτάται μόνο από τις επικρατούσες συνθήκες ζήτησης και κόστους, αλλά και από τη ρυθμιστική αβεβαιότητα που σχετίζεται με τα κίνητρα των ρυθμιστικών αρχών να αποκλίνουν από μία υψηλή τιμή πρόσβασης μόλις πραγματοποιηθούν οι επενδύσεις.Γ) Θα πρέπει να αναπτυχθούν πιο εξεζητημένα μοντέλα που θα υπερβαίνουν τον κλασικό τρόπο θεωρητικής μοντελοποίησης των ρυθμιστικών παρεμβάσεων καθώς η ρυθμιστική πολιτική που επιτυγχάνει τη δυναμική αποδοτικότητα επηρρεάζει άμεσα τον τρέχων στόχο των ρυθμιστικών αρχών. Σε αυτό το πλαίσιο προτάθηκε μία ολοκληρωμένη προσέγγιση που οδηγεί σταδιακά σε δυναμική αποδοτικότητα.