Örme İşletmeleri̇nde Tasarim Sorunu

Abstract

Öz Tekstil, ülkelerin güçlü dinamiklerinden biri olmasının yanı sıra yoğun şekilde insan emeğine ve nitelikli insan gücüne ihtiyaç duyan bir sektördür. Tekstilin alt dallarından biri olan örme, ister triko örme şeklinde bireysel, ev tipi makinelerle küçük atölyelerde, istenirse örme kumaş olarak seri üretime uygun fabrikasyon üretim yapabilmeye imkân veren bir alandır. Her iki üretim şeklinin de temel yüzey yapısını ilmek adı verilen temel yapı birimi meydana getirmektedir. İlmeklerin yan yana ve üst üste dizilmeleri ile örme tekstil yüzeyi elde edilmektedir. Kuşkusuz bu yüzeylerin oluşturulmasında en önemli aşamalardan biri örme tasarımının gerek hayal gücü gerekse bilgi birikimi ile somutlaştırılmasıdır. Ancak kişiden kişiye değişiklik gösteren, farklı beğeni ve beklentilerin karşılanmasını da amaçlayan ürün tasarımı, günümüzde işletmelerin çözemediği temel sorunlardan biri olarak hala yerini korumaktadır. Bu nedenle örme işletmelerinde tasarımcı/desinatör olarak görev yapan kişilerin tasarım problemine bakış açılarını belirlemek ve bu süreçte kullandıkları çözüm stratejilerini ortaya koymak bu araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Tarama modelinin kullanıldığı bu araştırmada, verilere ulaşabilmek amacıyla öncelikle literatür taraması yapılmış ardından örneklem olarak seçilen örme işletmelerine gidilerek tasarımcılar/desinatörler ile görsel analiz, mekanik gözlem ve yarı yapılandırılmış görüşme teknikleri kullanılarak araştırma verileri elde edilmiştir.

A QUALITATIVE STUDY ABOUT INTERNATIONALIZATION OF TURKISH TEXTILE & CLOTHING INDUSTRIES

“…By the mid 1950s, Sumerbank was engaged in the mass production of short staples for the Turkish domestic market and until the 1980s, it was the producer of one sixth of Turkey's yarn and fabric production and more than one fifth of Turkish clothing output. In the 1990s, Sumerbank began to lose its competitive advantage and in 1992 Sumerbank's annual lost reached its annual turnover and privatisation of Sumerbank took place in 1994 [23]. In the first years of the Republic, as in all sectors, there was an intensive restructuring and heavy investments in the textile industry.…”

“…The main strength of Turkish clothing industry is the knitting sector. Despite the less value-added items in knitted garments and fabrics, the knitting sector receives more investments as it can be established on a small scale with relatively less capital in comparison to the weaving industry [23]. Single jersey, terry, pique, velour, rib, interlock and jacquard are the main types of fabrics and underwear and t-shirts are main lines produced by local Turkish knitting companies.…”