Osteosynthesis techniques used for mandibular sagittal split osteotomy – history of orthognathic procedures and modern practice

Abstract

Choosing an appropriate fixation technique after maxillary or mandibular osteotomy is one of the key factors affecting the success of orthognathic surgery. In line with the development of new surgical methods and techniques, the surgeons' approach to the fixation of bone fragments has evolved accordingly, varying from non-fusion to different osteosynthesis techniques. Advances in medical sciences and medical technologies, have changed our attitudes to bone fragment reduction in orthopaedics and traumatology, and also in maxillofacial surgery. The pivotal underlying principle which determines bone healing -that is proper positioning so as to ensure appropriate contact area and immobilisation so as to ensure osteosynthesis -has remained unchanged for centuries. However, over the years, patient comfort and the predictability of treatment outcomes have vastly improved. The paper provides an overview of the techniques and methods used for the fixation of osteotomized fragments after bilateral sagittal split osteotomy since its introduction by Hugo Obwegeser up to the present day. Keywords: osteosynthesis; orthognathic surgery; bilateral sagittal split osteotomy; BSSO; bone fixation. ABSTRAKT W chirurgii ortognatycznej jednym z czynników warunkujących powodzenie leczenia jest zastosowanie odpowiednich zespoleń po wykonaniu zabiegu osteotomii szczęki lub żuchwy. Podobnie jak zmieniały się metody i techniki operacyjne, tak również ewaluowało podejście chirurgów do sposobów zespalania odłamów kostnych od pozostawiania ich bez zespalania do stosowania różnych technik osteosyntezy. Rozwój medycyny i technologii medycznej pozwolił zmienić podejście do unieruchamiania odłamów kostnych nie tylko w ortopedii i traumatologii, ale również przy planowych kostnych zabiegach korekcyjnych. Naczelna zasada warunkująca gojenie kości -czyli jej prawidłowe ustawienie, tak aby zapewnić właściwą powierzchnię przylegania, oraz unieruchomienie, aby umożliwić zrost -pozostała od wieków niezmienna, natomiast dzięki postępowi możliwe stało się zwiększenie komfortu pacjenta i przewidywalności efektów leczenia. W artykule przedstawiono techniki i sposoby zespalania odła-mów osteotomijnych po wykonaniu strzałkowej osteotomii gałęzi żuchwy, począwszy od pierwszych zabiegów wykonywanych przez Hugo Obwegesera, aż do dzisiaj.

Hypoxia‐induced factor 1α promotes osteotomy‐induced regional acceleratory phenomenon via DC‐STAMP mediated membrane fusion

“…Current research suggested that the theoretical basis for the rapid postoperative orthodontic tooth movement was the phenomenon of regional acceleratory phenomenon (RAP) (Amit et al, 2012; Mueller et al, 1991; Verna, 2016). Specifically, the orthognathic surgery‐mediated regional alveolar bone undergoing demineralization and remineralization, and triggered an active period of osteoclasts for 3–4 months (Li et al, 2018; Nowak & Trybek, 2016). However, there was still a lack of systematic research to illustrate the molecular mechanisms involved in osteoclastic activity induced by surgical trauma.…”

“…surgery-mediated regional alveolar bone undergoing demineralization and remineralization, and triggered an active period of osteoclasts for 3-4 months (Li et al, 2018;Nowak & Trybek, 2016). However, there was still a lack of systematic research to illustrate the molecular mechanisms involved in osteoclastic activity induced by surgical trauma.…”