Patient and technique survival on peritoneal dialysis in patients with failed renal allograft: A case–control study

Mujais, Salim; Story, Kenneth

doi:10.1038/sj.ki.5001930

Cited by 44 publications

(32 citation statements)

References 24 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The survival of DAGL patients has primarily been examined in hemodialysis (HD)-treated patients, and few studies have specifically examined the impact of dialysis modality on survival in this patient population. Intriguingly, a few studies have shown favorable outcomes in peritoneal dialysis (PD)-treated DAGL patients (17)(18)(19). Badve et al (18) studied patients initiating PD after transplant failure in Australia and New Zealand between 1991 and 1994.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Impact of Dialysis Modality on Survival after Kidney Transplant Failure

Perl

Hasan

Bargman

et al. 2011

Clinical Journal of the American Society of Nephrology

View full text Add to dashboard Cite

SummaryBackground and objectives An increasing number of patients are returning to dialysis after allograft loss (DAGL). These patients are at a higher mortality risk compared with incident ESRD patients. Among transplant-naïve patients, those treated with peritoneal dialysis (PD) enjoy an early survival advantage compared with those treated with hemodialysis (HD), but this advantage is not sustained over time. Whether a similar time-dependent survival advantage exists for PD-treated patients after allograft loss is unclear and may impact dialysis modality selection in these patients. Design, setting, participants, & measurementsWe identified 2110 adult patients who initiated dialysis after renal transplant failure between January 1991 and December 2005 from The Canadian Organ Replacement Register. Multivariable regression analysis was used to evaluate the impact of initial dialysis modality on early (2 years), late (after 2 years), and overall mortality using an intention-to-treat approach.Results After adjustment, there was no difference in overall survival between HD-and PD-treated patients (hazard ratio (HD:PD) , 1.05; 95% confidence interval, 0.85 to 1.31), with similar results seen for both early and late survival. Superior survival was seen in more contemporary cohorts of patients returning to DAGL. ConclusionsThe use of PD compared with HD is associated with similar early and overall survival among patients initiating DAGL. Differences in both patient characteristics and predialysis management between patients returning to DAGL and transplant-naive incident dialysis patients may be responsible for the absence of an early survival advantage with the use of PD in DAGL patients.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Impact of Dialysis Modality on Survival after Kidney Transplant Failure

Perl

Hasan

Bargman

et al. 2011

Clinical Journal of the American Society of Nephrology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Bu konuda yapılmış en büyük çalışmada 494 nakledilmiş böbreğini kaybetmiş PD hastası, 491 yeni PD hastası ve 479 HD'den PD'e dönüş yapan hasta karşılaştırılmıştır (15). Sonuçta teknik sağkalım ve mortalite açısından her üç hasta grubu arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır; ancak bu seride de immün sistemi baskılanmış olan hastalarda daha yüksek oranda peritonit görülmüştür.…”

Section: Allograft Kaybı Sonrasında Uygun Renal Replasman Tedavisininunclassified

Patients with a Failed Renal Transplant

Akagun¹,

Sever²

2012

Turk Neph Dial Transpl

View full text Add to dashboard Cite

ÖzRenal transplantasyon, son dönem böbrek yetmezliği (SDBY)'nin en iyi tedavisidir. Öte yandan, transplantasyondan sonra erken veya geç dönemde hastaların büyük bir kısmında graft kaybı ortaya çıkmakta ve hastalar diyalize dönmektedir. Bu hastalar immünsupresif tedavi sürecinden geçmiştir ve rutin diyaliz hastalarına kıyasla pek çok tıbbi komplikasyon (özellikle enfeksiyon ve kanser gelişimi) için riskli durumdadır. Ayrıca, transplantasyonun sağladığı kaliteli hayattan sonra diyalizin getirdiği kısıtlamalar psikolojik problemlere yol açabilir. Söz konusu problemlerin nasıl önlenebileceği veya ortaya çıktıkları zaman nasıl tedavi edileceği konusu tartışmalıdır. Bu hastaların tedavi sürecindeki belirsizliklerini şu başlıklar altında incelemek mümkündür. 1-Graft disfonksiyonunun hangi aşamasında hastalar diyalize geri dönmelidir? 2-Graft kaybı sonrasında en uygun replasman tedavisi hangisidir? 3-Bu hastalarda diyaliz süresinde ortaya çıkabilecek başlıca problemler hangileridir ve nasıl tedavi edilmelidir? 4-Hastaların almakta oldukları immünsupresif ilaçlar hangi protokole göre kesilmelidir? 5-Graft nefrektomi indikasyonları nelerdir? 6-Retransplantasyonun getiri ve götürüleri nelerdir? Bu derlemede söz konusu problemlerin çözümleri irdelenmiştir. AnAhTAR SÖzcükleR: Allograft yetmezliği, Diyalize dönüş, Graft nefrektomi, İmmünsupresyon, Retransplantasyon AbSTRAcTRenal transplantation is the best method of renal replacement therapy for patients with end-stage renal disease. On the other hand in the early or late period of transplantation, majority of patients suffer from allograft failure and return to the dialysis. These patients carry the risks of adverse effects of previous immunosuppressive therapy (i.e infections and cancers). Furthermore, worse quality of life and many limitations of dialysis result in psychological problems. The controversial issues in treatment of these patients can be summarized under the headings of : 1-In which stage of allograft failure these patients should return to dialysis? 2-Which is the most appropriate renal replacement therapy after the renal allograft failure? 3-What are the main problems during dialysis practice and how should these problems be managed? 4-How should the immunosupression regimen be managed? 5-What are the indications for transplant nephrectomy? 6-What are the advantages and drawbacks of retransplantation? In this review these problems were discussed. Öte yandan transplantasyonun sağlamış olduğu bu avantajlar sürekli değildir; bir süre sonra hastaların büyük çoğunluğunda allograft yetmezliği ortaya çıkar. Kadavra ve canlı donörlerden yapılan böbrek nakli sonrasında 5 yıllık graft sağkalımı sırasıyla %66 ve %67'dir. (4). United States Renal Data System (USRDS) veri tabanı kayıtla- GİRİŞSon dönem böbrek yetersizliği olan (SDBY) hastalarda böbrek nakli tercih edilen renal replasman tedavisidir. Diyaliz tedavisindeki hastalar ile kıyaslandığında, böb-rek nakli yapılmış olan hastaların sağkalımı (1) ve yaşam kalitesi (2) daha iyi, sağlık harcamaları ile ilgili giderle...

show abstract

“…Une reprise plus précoce de la fonction du greffon est de plus en plus discutée en raison d'un moindre état d'inflation hydrosodée, facteur a priori favorable, des patients en DP depuis l'utilisation des solutions plus biocompatibles (icodextrine) et d'un maintien du patient hémodialysé au-dessus de son poids sec en cas de séance d'épuration en préopératoire [25]. La prise en charge en DP après échec de transplantation rénale est possible [26].…”

Section: Utilisation Croissante De Solutions Plus Biocompatiblesunclassified