DEFINICJA POJĘCIA: Neuroetyka to dyscyplina, w obrębie której wyróżnia się dwie sfery badawcze: etykę neuronauki oraz neuronaukę etyki i moralności.
ANALIZA HISTORYCZNA POJĘCIA: Termin „neuroetyka” w sensie dyscypliny badawczej został prawdopodobnie po raz pierwszy użyty w nazwie sympozjum „Neuroethics: Mapping the Field” zorganizowanego przez Uniwersytet Stanforda i Uniwersytet Kalifornijski w roku 2002 w San Francisco. Począwszy od tego wydarzenia, pojęcie neuroetyki było używane przez filozofów, naukowców i publicystów w różnych zbliżonych do siebie znaczeniach.
UJĘCIE PROBLEMOWE POJĘCIA: W obszarze etyki neuronauki jako dyscypliny filozoficznej trwają debaty dotyczące dopuszczalności wykorzystywania wiedzy uzyskanej w wyniku obrazowania struktury i pracy mózgu oraz dokonywania modyfikacji jego budowy i funkcjonowania. W ramach neuronauki etyki jako metaetyki i nauki empirycznej prowadzone są badania, których przedmiotem są neurobiologiczne korelaty poznania i działania moralnego oraz emocji moralnych.
REFLEKSJA SYSTEMATYCZNA Z WNIOSKAMI I REKOMENDACJAMI: Konsekwencje rozwoju neuronauki są trudne do określenia, gdyż może on umożliwić zwiększenie sprawności poznawczej mózgu, co miałoby trudne do oszacowania efekty. W rezultacie ludzkość stanęłaby w obliczu nowych problemów, a niektóre z nich byłyby niezrozumiałe dla mózgów niezmodyfikowanych poznawczo.