Political Violence: A Typology

Ruggiero, Vincenzo

doi:10.15388/crimlithuan.2017.5.11732

Cited by 2 publications

(1 citation statement)

References 6 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Nitekim konunun bu çeşitliliği üzerinden; siyasal şiddetin linç, terör, suikast, iç savaş, gerilla savaşı, soykırım, isyan vb. birçok biçimde kendisini gösterdiği görülür (Marsden & Schmid, 2011, s. 160;Ruggiero, 2018).…”

Section: Introductionunclassified

Terörizmle Mücadele Eden Vijilanti Grupların Dönüşümü: Nijerya ve Güney Sudan Örnekleri

CAN

2023

Politik Ekonomik Kuram

View full text Add to dashboard Cite

Devlet-dışı aktörler pek çok farklı amaçlarla siyasal şiddete başvurabilir, ancak bunlar arasındaki iki amaç diğerlerine nazaran daha yaygın görülür. Bu amaçlardan biri müesses nizamı muhafaza etmek, bir diğeri de müesses nizamda gedik açmak veya onu tamamen ortadan kaldırmaktır. Bunlardan ilki vijilantizm (vigilantism), ikincisiyse terörizme karşılık gelir. Birbirlerine zıt amaçlarla ortaya çıkan bu şiddet pratiklerinin buluştukları nokta, modern devletin temel karakteristiklerinden biri olan “şiddet tekeline” meydan okunmasıdır. Terör örgütlerinin meydan okuması bariz bir biçimde görülse de vijilanti (vigilante) gruplarınki çoğunlukla bulanık bir durum ihtiva eder. Zira bazı durumlarda vijilanti gruplar, bizzat devlet tarafından kurulur, teşvik edilir veya desteklenir. Özellikle terörizmle mücadele eden devletlerin güvenliği sağlayamadığı bölgelerde, vijilanti grupların istihbarat bilgilerinden ve operasyonel kabiliyetlerinden faydalandıkları görülmüştür. Ne var ki ilgili literatürdeki bazı çalışmalarda bu grupların bizzat kendilerinin terörize edici eylemlere girişiyor olmaları, çoğunlukla görmezden gelinir veya en iyi ihtimalle ikinci plana atılır. Bu çalışmanın dayandığı temel varsayım şudur ki: devletlerin terörizmle mücadele faaliyetleri içerisinde makbul gördüğü vijilantizm; bazen kısa süre içinde bazen de zamanla, fakat neredeyse istisnasız bir biçimde, devletin kontrol alanından çıkar. Nitekim vijilanti gruplar, vijilanti terörizmine başvurabilecekleri gibi devlete karşı hareket eden şiddet gruplarına da dönüşebilirler. Yani devletin güvenliği sağlamak üzere desteklediği vijilantizm; büyük çoğunlukla “şiddet şiddeti doğurur” aforizmasını doğrular şekilde, sivil toplumda şiddet kültürünün kurumsallaşmasına neden olur. Bu çalışmada öncelikle vijilantizm, terörizm ve vijilanti terörizmi kavramları üzerine bir sorgulama yürütülmekte ve nihayetinde çalışmanın varsayımını temellendirmek amacıyla bir laboratuvar niteliğinde olduğu düşünülen Afrika ülkelerinden Nijerya ve Güney Sudan’daki ilgili örnekler incelenmektedir.

show abstract

Section: Introductionunclassified

Terörizmle Mücadele Eden Vijilanti Grupların Dönüşümü: Nijerya ve Güney Sudan Örnekleri

CAN

2023

Politik Ekonomik Kuram

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Philosophical and Anthropological Understanding of the Nature of Collective Violence

Kravchenko,

Koldunov

2023

AMPR

View full text Add to dashboard Cite

Purpose. The purpose of this research is to analyse and systematize modern philosophical and anthropological ideas about the nature, essence, causes and sources of collective violence. Theoretical basis. Given the complexity and multifaceted nature of the phenomenon of violence, the authors used a range of philosophical and general scientific research methods. In particular, the comparative method helped to identify the main advantages and disadvantages of using philosophical and anthropological approaches to studying the nature and patterns of violence in the social environment. The use of the systemic and structural-functional methods contributed to a better understanding of the structure, features, mechanisms and criteria for ethical justification of the permissibility of collective violence. The psychological approach made it possible to analyse the role of social dissatisfaction, disappointment, relative deprivation and frustration in the process of radicalization of individuals and their readiness to use violence. Originality. The originality of this research lies in the application of modern analytical approaches to the study and philosophical understanding of the phenomenon of violence. It has been proven that at the current stage of social development, the following non-traditional forms of violence are becoming widespread: structural, symbolic, cultural, and psychological. It has been established that the main sources of collective violence are value, cultural, ideological and structural contradictions, as well as socio-psychological dissatisfaction, economic inequality and discrimination. Conclusions. Throughout history, violence has been an integral part of spiritual, social, value and economic transformations. The study of such a complex phenomenon requires the creation of an effective interdisciplinary theory that would take into account various anthropological, social, philosophical, psychological, physiological and biological dimensions and forms of its use. That is why there is a need to further improve scientific theories and approaches to studying the nature, forms and sources of violence. Taking advantage of a comprehensive approach, we have been able to establish that violence is a form of social influence that involves the use of physical force against individuals, social groups or institutions to cause physical, mental or moral harm and to subordinate their behaviour and will.

show abstract

Political Violence: A Typology

Cited by 2 publications

References 6 publications

Terörizmle Mücadele Eden Vijilanti Grupların Dönüşümü: Nijerya ve Güney Sudan Örnekleri

Terörizmle Mücadele Eden Vijilanti Grupların Dönüşümü: Nijerya ve Güney Sudan Örnekleri

Philosophical and Anthropological Understanding of the Nature of Collective Violence

Contact Info

Product

Resources

About