Praetorian Army in Action: A Critical Assessment of Civil–Military Relations in Turkey

Abstract

With four successful and three failed coups in less than 60 years, the Turkish military is one of the most interventionist armed forces in the global south. Despite this record, few scholars have analyzed systematically how the military’s political role changed over time. To address this gap, this article examines the evolution of civil–military relations (CMR) in Turkey throughout the 1960s and 1970s. Based on a historical analysis, this article offers a revisionist account for the extant Turkish scholarship and also contributes to the broader literature on CMR. It argues that the military’s guardian status was not clearly defined and that the officer corps differed strongly on major political issues throughout the Cold War. This article also demonstrates that the officer corps was divided into opposite ideological factions and political agendas and enjoyed varying levels of political influence due to frequent purges and conjectural changes.

The Military in the Material Constitution of Turkey

“…Further studies on the material constitution of Turkey may enquire into the political interests or factions that make up the military. 64 What happened in the aftermath of the 2016 coup attempt, muddled as it may be, has exposed the presence of an organised political interest group inside the military, seeking to exert political power within the military and beyond. It would be naïve to assume that the rest of the military is not organised as such and does not consist of other interest groups that have political influence.…”

Sosyal Bi̇li̇mlerde Makale Yazimi Üzeri̇ne

“…Bazı çalışmalar, literatürün gözden kaçırdığı birtakım meseleleri ampirik tartışmalarla daha görünür hale getirip yeni argümanlar ortaya koymaktadır. Soğuk Savaş döneminde Türkiye'deki askeri darbeleri inceleyen Esen (2020), o dönemdeki Türk ordusunun iç yapısındaki çalkantıların hâkim literatürün gözünden kaçtığını iddia etmektedir. Esen (2020: 2-3), darbeden demokrasiye geçiş dönemlerinde ordu içinde çok keskin görüş ayrılıklarının olduğunu ampirik örneklerle ortaya koymuş ve hâkim literatürün verili kabul ettiği ordunun üniter bir yapıda olduğu argümanını sorgulamıştır.…”

“…Yukarıda belirtildiği gibi bazı yazarlar literatür taramasına ayrı bir bölüm ayırırken, bazı çalışmalar belli bir yöntem üzerine odaklanmadan ampirik bir analiz sunar (Köstem, 2020). Bazı çalışmalar giriş bölümünden sonra, odaklandıkları konu ile ilgili tarihsel arka planı tartışan bir bölümle devam etmeyi tercih edebilir (Esen, 2020). Bazı makaleler de büyük oranda teorik yaklaşımlardan yararlandığı için yöntem bölümü yerine ayrı bir teori bölümüne yer vermektedir (Rumelili, 2012).…”