<scp>d</scp>-Dimer Testing to Determine the Duration of Anticoagulation Therapy

Palareti, Gualtiero; Cosmi, Benilde; Legnani, Cristina; Tosetto, Alberto; Brusi, Carlotta; Iorio, Alfonso; Pengo, Vittorio; Ghirarduzzi, Angelo; Pattacini, C.; Testa, Sophie; Lensing, Anthonie W. A.; Tripodi, Armando

doi:10.1056/nejmoa054444

Cited by 581 publications

(378 citation statements)

References 20 publications

Supporting

Mentioning

340

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Palareti i wsp. [12]. ocenili stężenie D-dimeru u 619 chorych z idiopatyczną VTE miesiąc po zaprzestaniu stosowania leczenia przeciwkrzepliwego.…”

Section: Nawrotowość Vteunclassified

“…W trakcie 18-miesięcznej obserwacji odsetek nawrotu choroby był najniższy (2,9%) u chorych z podwyższonym stężeniem D-dimeru przewlekle antykoagulowanych. U chorych z podwyższonym stężeniem D-dimeru niepoddanych leczeniu przeciwkrzepliwemu wynosił on 15%, a u chorych z wyjściowo prawidłowym stężeniem D-dimeru -6,2% [12]. Zaproponowano stratyfikację ryzyka nawrotu choroby na podstawie skali DASH (D-dimer, age, sex, hormonal therapy), według której ryzyko u chorego należy obliczyć następująco: -nieprawidłowe stężenie D-dimeru po zakończeniu antykoagulacji + 2 punkty; -wiek poniżej 50 lat + 1 punkt; -płeć męska + 1 punkt; -stosowanie doustnej antykoncepcji przy zachorowaniu + 2 punkty [13].…”

Section: Nawrotowość Vteunclassified

See 1 more Smart Citation

Mój pacjent leczony sulodeksydem — kiedy i dlaczego stosuję?

Gorczyca

Wożakowska−Kapłon

2017

Folia Cardiologica

View full text Add to dashboard Cite

StreszczenieŻylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE) jest częstą przyczyną śmiertelności, zarówno podczas pierwszej manifestacji, jak i w postaci nawrotów. Ryzyko nawrotu choroby jest najwyższe u chorych z VTE niesprowakowaną i w przypadku zakrzepicy żył głębokich w odcinku proksymalnym. Po obligatoryjnym 3-miesięcznym okresie leczenia przeciwkrzepliwego u chorych z VTE należy rozważyć wskazania do długotrwałego leczenia przeciwkrzepliwego. Przestawiono aktualny stan wiedzy na temat profilaktyki nawrotu choroby oraz opis przypadku klinicznego obrazujący codzienne wybory podejmowane u chorych z grupy najwyższego ryzyka sercowo-naczyniowego.Słowa kluczowe: sulodeksyd, zakrzepica żył głębokich Folia Cardiologica 2017; 12, 6: 580-588 WstępŻylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE, venous thromboembolism) manifestuje się jako zakrzepica żył głębokich (DVT, deep vein thrombosis) lub zatorowość płucna (PE, pulmonary embolism). Obie te postaci mogą współistnieć lub występować osobno. Źródło zatoru tętnicy płucnej stanowi najczęściej proksymalna DVT -aż 90% materiału zatorowego pochodzi z odcinka proksymalnego żył głębo-kich kończyn dolnych. Poza tym źródło zatoru u chorych z PE mogą stanowić zakrzepica żył miednicy mniejszej, zakrzepica żył nerkowych, żyły głównej dolnej oraz zakrzep/ /skrzep przy cewniku w żyłach centralnych [1,2]. Szacuje się, że u połowy pacjentów z proksymalną DVT kończyn dolnych występuje bezobjawowy zator tętnicy płucnej [3].Zakrzepica żył głębokich (zwykle bezobjawowa) jest rozpoznawana u około 70% pacjentów z objawowym zatorem tętnicy płucnej [4]. Zastój żylny, zmiana składu krwi oraz zmiany śródbłonka ujęte w triadę Virchowa to znane czynniki odpowiadające za rozwój VTE. Wystąpienie VTE następuje zwykle wtedy, gdy współistnieją co najmniej dwa wymienione czynniki. Zidentyfikowano wiele czynników, których obecność zwiększa ryzyko wystąpienia VTE; należą do nich między innymi: unieruchomienie, uraz, operacja, zakażenie, ciąża, wiek powyżej 40 lat, nowotwór złośliwy, trombofilia. Przebyte DVT oraz PE także predysponują do kolejnych epizodów choroby, dlatego bardzo istotna jest ocena chorego pod kątem nawrotu choroby i ustalenie optymalnego czasu leczenia przeciwkrzepliwego. Epidemiologia VTEBenard i wsp.[5] wykazali, że incydenty DVT występowały u około 120/100 tys. osób/rok, a roczną częstotliwość występowania PE oszacowano na 60-111/100 tys. osób/

show abstract

“…Palareti i wsp. [12]. ocenili stężenie D-dimeru u 619 chorych z idiopatyczną VTE miesiąc po zaprzestaniu stosowania leczenia przeciwkrzepliwego.…”

Section: Nawrotowość Vteunclassified

Mój pacjent leczony sulodeksydem — kiedy i dlaczego stosuję?

Gorczyca

Wożakowska−Kapłon

2017

Folia Cardiologica

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…However, there will be 20 to 60 major bleeds and two to six deaths with this approach. 7 Thus, we can not recommend giving long-term anticoagulation treatment to all idiopathic VTE patients as benefits do not clearly outweigh risks.…”

Section: Risk Of Bleedingmentioning

confidence: 99%

“…These studies not only included patients with a first idiopathic VTE but also some patients with recurrent disease and patients with idiopathic disease whose serum D-dimer was elevated one month after stopping an initial course of therapy. [5][6][7][8] The three trials with an anticoagulation target international normalised ratio (INR) of 2.5 (range 2.0-3.0) showed a 90% risk reduction with prolonged treatment. The trial with an INR range of 1.5-2.0 showed a 60% risk reduction.…”

Section: Tm Hyersmentioning

confidence: 99%

“…However, the trials hint that recurrence rates of VTE begin to reach a plateau after two years of anticoagulation. [5][6][7][8] The answer to the second question is a value judgement and requires the active participation of the patient. I think the authors of the recent review recognised this fact when they recommended three months of anticoagulation for patients with a first idiopathic event, followed by an evaluation of the risk-benefit ratio of longer-term therapy.…”

Section: Tm Hyersmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

What is the optimum duration of anticoagulation for the management of patients with idiopathic deep venous thrombosis and pulmonary embolism?

Shetty²,

Iw³

2010

JRCPE

View full text Add to dashboard Cite

Long-term Management of Venous Thromboembolism

Bauer

2011

JAMA

View full text Add to dashboard Cite

Numerous randomized clinical trials have compared various durations of anticoagulant therapy with a vitamin K antagonist (ie, warfarin) for an initial episode of venous thromboembolism (VTE). Despite major advances in understanding the pathophysiology of thrombosis and its genetic basis, clinical risk factors at presentation have emerged as the primary determinant of recurrence risk. Following a minimum of 3 months of anticoagulant therapy, patients with VTE in association with transient risk factors (eg, major surgery, trauma, pregnancy) have a low annual recurrence risk, while patients without identifiable provocative risk factors have a recurrence risk of approximately 25% at 4 years with the highest annual rates occurring in the first 2 years. Extending warfarin therapy is highly effective in preventing recurrences but is associated with increased rates of major and minor bleeding. Clinical decision making therefore requires individualized assessment of recurrence and bleeding risk, coupled with patient preference. After 3 months of anticoagulant therapy for a first episode of unprovoked VTE, male sex, age older than 65 years, and an elevated D-dimer level 1 month after discontinuing anticoagulant therapy are useful parameters in identifying patients with an increased recurrence risk. The case of Ms W, a woman with unprovoked venous thromboembolism and hemorrhagic event while receiving anticoagulation, is used to illustrate clinical decision making to determine ongoing treatment.

show abstract

d-Dimer Testing to Determine the Duration of Anticoagulation Therapy

Cited by 581 publications

References 20 publications

Mój pacjent leczony sulodeksydem — kiedy i dlaczego stosuję?

Mój pacjent leczony sulodeksydem — kiedy i dlaczego stosuję?

What is the optimum duration of anticoagulation for the management of patients with idiopathic deep venous thrombosis and pulmonary embolism?

Long-term Management of Venous Thromboembolism

Contact Info

Product

Resources

About