<b>Wprowadzenie.</b> W niniejszym opracowaniu centralne miejsce zajmują aspekty dotyczące
działań restoratywnych w przestrzeni szkolnej, rozpatrywane w kontekście założeń szeroko
pojętej sprawiedliwości naprawczej i płaszczyzn jej oddziaływania na środowisko
społeczne. W sposób szczególny odnoszę się w artykule do tzw. szkoły restoratywnej,
wyjaśniam, czym jest, jak ją definiujemy, jakie programy i praktyki naprawcze warto realizować
w szkołach. Ponadto, opracowanie jest próbą odpowiedzi na pytanie: „Czy – a jeśli
tak, to dlaczego – dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy szkoły restoratywnej?”.
Niniejsze opracowanie odnosi się – poza aspektami z obszaru edukacji – do działań miejskich
w nurcie sprawiedliwości naprawczej (na przykładzie Wrocławia – pierwszego miasta
sprawiedliwości naprawczej w Polsce).
<b>Cel.</b> Celem artykułu jest przybliżenie zagadnienia szkoły restoratywnej, sprawiedliwości
naprawczej, praktyk i programów naprawczych oraz ich efektywności zarówno w obszarze
edukacyjnym, jak i w przestrzeni miejskiej.
<b>Materiały i metody.</b> W niniejszym opracowaniu zastosowano analizę dokumentów oraz
dokonano przeglądu literatury i badań w obszarze <i>restorative school</i>.
<b>Wyniki i wnioski.</b> Wdrażanie zasad sprawiedliwości naprawczej i budowanie kultury naprawczej
w szkołach podnosi efektywność w budowaniu restoratywnej przestrzeni edukacyjnej
i społecznej – przyczynia się do kształtowania społeczeństwa obywatelskiego.