Celem badań prezentowanych
w niniejszym artykule jest wzbogacenie wiedzy na temat architektury lokalnej Uniejowa,
a w szczególności ustalenie cech charakterystycznych zabudowy przyrynkowej
z początków XX w. utraconej w wyniku działań wojennych i powojennych. Przyjęta w artykule metoda badań ma charakter analityczno-poznawczy, retrospektywny i prowadzi do opracowania „stratygrafii” architektonicznej. Badania obejmują skalę obiektu: wysokość, ilość kondygnacji, charakter dachu, kierunek usytuowania kalenicy, szerokość elewacji frontowej, zasady kompozycyjne kształtowania elewacji, a także skalę detalu architektonicznego: obramienia okien i drzwi, gzymsy, fryzy, balkony, wykusze, inne. Uzyskane wyniki prowadzą do wzbogacenia warsztatu projektowego architektów i mogą przyczynić się do ochrony lokalnych krajobrazów kulturowych.