Tasks, occupations and slowbalisation: on the limits of fragmentation

Abstract

Following the trade collapse in 2009, Globalisation has recovered but the growth rate slowed down compared to the preceding period of Hyper Globalisation. The persistence of this slowdown is remarkable. We argue that increased awareness of firms for the costs of involvement in global supply chains can explain the recent developments in trade flows. We formalise the existence, length and consequences of changes in fragmentation cost along global supply chains. From a theoretical point of view, we allow tasks to be a combination of different occupations while the model endogenises production fragmentation, allowing for multiple production stages in multiple countries, while remaining tractable. From an empirical point of view, the model explains both the period of Hyper Globalisation and the subsequent Slowbalisation in terms of changing fragmentation costs along global supply chains. The model is also consistent with developments regarding labour market polarisation associated with modern globalisation: the labour market position of medium-skilled workers in advanced countries has deteriorated relative to high- and low-skilled workers, which can be understood by changing global supply chains. Our model implies, however, that even with zero fragmentation costs the demand for certain occupations does not fall to zero for any country.

Global Value Chains after COVID-19: A Thematic Discussion&Resilience-Based Framework

“…However, this has recently changed (World Bank, 2020) with discussions of shifts towards trends of regionalisation and/or domesticalisation of value chains and production activities (Dicken, 2009& Yeung, 2015. Particularly during the current global pandemic, discussion on the turn from 'just-in-time' to 'just-in-case' globalisation has intensified, acknowledging the need for globalised production to be more resilient to shocks (Brakman & van Marrewijk, 2022). Thus, one possible outcome can be the emergence of an era of reverse globalisation.…”

Uwarunkowania funkcjonowania gospodarki światowej w okresie niestabilności wywołanej wybuchem pandemii COVID-19 i wojny w Ukrainie

“…W wyniku tych procesów bardzo wysokiej intensyfikacji uległa współpraca międzynarodowa. Okres wielkiego przyspieszenia w międzynarodowych stosunkach gospodarczych [Steffen i in., 2015], obejmujący lata 1986-2008, nazwany został hiperglobalizacją [Brakman, van Marrewijk, 2022].…”

“…Ten potencjał nowych technologiiw połączeniu z wyzwaniami wywołanymi pandemią, narastającymi tendencjami protekcjonistycznymi, potrzebą wzmocnienia odporności na szoki wywołane przez czynniki już nie tylko ekonomiczne, jak kryzys finansowo-gospodarczy, ale przede wszystkim czynniki pozaekonomiczne, zwłaszcza katastrofy naturalne i konflikty polityczno-militarneprowadzi do diametralnych zmian w kształtowaniu międzynarodowych relacji gospodarczych. Technologia, która pełniła funkcję motoru globalizacji, zaczyna być stymulantą tendencji przeciwstawnych, w istotny sposób przyspieszając proces reshoringu (lub backshoringu) i tym samym prowadząc do spowolnienia globalizacji, nazywanego "slowbalisation", a nawet grożąc deglobalizacją [Brakman, van Marrewijk, 2022;Gong i in., 2022]. Szerokie uzasadnienie wpływu nowych technologii cyfrowych na reshoring, w tym w oparciu o przegląd literatury, przedstawiono w pracach: Bilbao-Ubillos i in.…”