The Need for a Unified Theory of Political Learning: Lessons from a Longitudinal Project

Abstract

Selected findings from the initial 5 years of a longitudinal study of political learning in young children are examined with regard to their theoretical implications. To a limited extent, traditional social learning theory accounted for children’s recognition of political symbols, awareness of public policy issues, and knowledge of the electoral-political party process. Also a limited success was the effort to construct a three-level six-stage framework of political understanding consistent with cognitive developmental theory in the Piagetian or Kohlbergian tradition. A more satisfactory, comprehensive theory of political learning must be able to deal with both incremental and structural change in knowledge. Contemporary information processing theories may prove useful in this regard.

Πολιτικός Προσανατολισμός, Πολιτική Σκέψη Και Κοινωνικο-Ηθική Κρίση: Βίοι Παράλληλοι;

“…Ο Moore (1989), υιοθετώντας ένα διαχρονικό πειραματικό σχέδιο, διερεύνησε την πολιτική μάθηση στα παιδιά και ειδικότερα το τι γνωρίζουν γύρω από τα πολιτικά φαινόμενα και το πότε το μαθαίνουν. Ο ερευνητής κατάρτισε ένα μοντέλο ανάπτυξης της πολιτικής μάθησης, το οποίο αποτελείται από τρία επίπεδα το προ-πολιτικό, το ημι-πολιτικό και το πολιτικό επίπεδο και έξι στάδια.…”

“…Ο ερευνητής κατάρτισε ένα μοντέλο ανάπτυξης της πολιτικής μάθησης, το οποίο αποτελείται από τρία επίπεδα το προ-πολιτικό, το ημι-πολιτικό και το πολιτικό επίπεδο και έξι στάδια. Η ερμηνεία του Moore (1989) επικεντρώνεται στο ότι οι αναδυόμενες γνωστικές ικανότητες επιτρέπουν στα άτομα να παρακολουθούν και να μαθαίνουν μέσα από την εμπειρία των κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων.…”

Εξελικτικές Διαστάσεις Της Πολιτικής Σκέψης

“…Διενήργησε συνεντεύξεις με 119 παιδιά από διάφορα προάστια του Σίδνεϋ, ηλικίας πέντε έως δεκαέξι ετών, θέτοντας ερωτήματα γύρω από σύμβολα του έθνους, όπως είναι η Βασίλισσα, η σημαία, ο εθνικός ύμνος, καθώς και για πολιτικά πρόσωπα της επικαιρότητας. Μελέτησε σε βάθος τη δομή της πολιτικής σκέψης των παιδιών που συμμετείχαν στην έρευνά του και οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά δεν αναπαράγουν απλώς τις ιδέες των ενηλίκων (δασκάλων, γονέων, δημοσιογράφων, διαφημιστών, παρουσιαστών δελτίων ειδήσεων) ή άλλων πηγών της πολιτικής τους κοινωνικοποίησης (Moore, 1989). Οι κατασκευές του κάθε παιδιού ήσαν ως ένα βαθμό ιδιοσυγκρασιακές.…”

“…Ο Moore (1989), υιοθετώντας ένα διαχρονικό πειραματικό σχέδιο 9 , μελέτησε την πολιτική μάθηση στα παιδιά και διερεύνησε ειδικότερα το τι γνωρίζουν γύρω από τα πολιτικά φαινόμενα, το πότε το μαθαίνουν, καθώς και την επίδραση των ιστορικών γεγονότων στη διαμόρφωση των ιδεών τους. Στην έρευνά του προσπάθησε επιπρόσθετα να αξιολογήσει τις δύο κυριότερες ερμηνευτικές προσεγγίσεις στο πλαίσιο των οποίων εντάσσεται η πλειονότητα των ερευνών που μελέτησαν την απόκτηση εννοιών κατά την παιδική ηλικία, το μοντέλο δηλαδή της γνωστικής ανάπτυξης του Piaget (Piaget & Inhelder, 1969) και το μοντέλο της κοινωνικής μάθησης του Bandura (1986).…”

“…Εμπνευσμένοι από τη δουλειά του Piaget και του Kohlberg, ο Moore και οι συνεργάτες του (Moore, Lare, & Wagner, 1985• Moore, 1989) ανέπτυξαν ένα μοντέλο εξέλιξης της πολιτικής μάθησης, το οποίο αποτελείται από τρία επίπεδα και έξι στάδια. Στο προ-πολιτικό επίπεδο, το οποίο αντιστοιχεί στο προλογικό στάδιο του μοντέλου της γνωστικής ανάπτυξης Κεφάλαιο Ι Εξέλιξη της πολιτικής σκέψης του Piaget, οι αποκρίσεις των παιδιών διακρίνονται από μία αδιαφοροποίητη αντίληψη για την κοινωνία, την εξουσία και τις μορφές διακυβέρνησης του κράτους.…”