‘The presentation of self in the online world’: Goffman and the study of online identities

Abstract

This paper presents an exemplification and discussion of the contemporaneity of Erving Goffman's work and of its applicability to the analysis of identity and presentation of self in the blogging and Second Life [SL] contexts. An analysis of online identity and interaction practices in ten different cases of bloggers and SL inhabitants and of their online spaces is presented in terms of: expressions given; embellishment as minor form of persona adoption; dividing the self; conforming and 'fitting in'; and masking, anonymity and pseudonimity. The key finding of the research is that, contrary to engaging with the process of whole persona adoption, participants were keen to re-create their offline self online, but engaged in editing facets of self. This emphasizes the key premise in Goffman's work that when in 'front stage', people deliberately chose to project a given identity. It is concluded that Goffman's original framework is of great usefulness as an explanatory framework for understanding identity through interaction and the presentation of self in the online world. Equally, the online environment, with its enhanced potential for editing the self, can offer opportunities to contribute to the further development of the Goffman framework.

Moj avatar i ja: doživljaj iskustava iz online-okruženja iz perspektive igrača/ica online-igara

“…Bitno je spomenuti i njegov koncept korištenja "maske" koja pojedincu služi kao alat za "upravljanje dojmom o sebi" (Goffman, 1990, prema Bullingham i Vasconcelos, 2013. Primjenjujući navedene Goffmanove koncepte na online-igranje, offline-okruženje se može promatrati kao stražnji plan a online-okruženje kao prednji (Bullingham i Vasconcelos, 2013). Igranje online-igara, osim komunikacije, podrazumijeva i ostvarivanje interakcije s ostalim igračima.…”

“…"Goffman smatra da je tehnologija mogla olakšati 'interakcijski poredak', pojam koji je usvojio za izravnu interakciju, ali tvrdi da je komunikacija putem telefona u suštini 'odstupanje od normi'; 'marginalni' način za društvenu interakciju te osigurava inferiornu verziju 'iskonske prave stvari', što podrazumijeva da komunikacija pomoću tehnologije može biti nedovoljno bogata zbog nedostatka vidljivih znakova koji su prisutni u fizičkoj interakciji" (Goffman, 1990, prema Bullingham i Vasconcelos, 2013. Online-interakcije mogu se promatrati u Goffmanovim terminima gledajući offline-interakcije kao stražnji plan pozornice koji služi kao površina priprema za interakcije koje će se događati online, to jest, offlineokruženje predstavlja stražnji plan a online prednji (Bullingham i Vasconcelos, 2013). Važno je spomenuti i Goffmanov koncept o mogućnosti korištenja "maske" koja se koristi kao sredstvo za obmanu u izravnoj interakciji.…”

“…"Zbog maske pojedinac može prikazati određene aspekte sebe u interakciji te istodobno marginalizirati druge" (Goffman, 1990, prema Bullingham i Vasconcelos, 2013. Bullingham i Vasconcelos (2013) smatraju da pojedinac ne postaje neka druga osoba kada koristi masku, već i maska koju nosi i unutarnja sakrivena osoba jesu aspekti iste osobe.…”

“…Fizička udaljenost koja postoji između aktera i publike otvara prostor za prikazivanje ili skrivanje offline-osobina ovisno o željama aktera, ali omogućava i kreiranje poželjnih online-osobina koje će biti prikazane. S obzirom na mogućnost "upravljanja dojmom o sebi", online-okruženje se može promatrati kao pozornica s offline-svijetom kao stražnjim planom gdje sudionici imaju mogućnost odabira kostima s ciljem izazivanja željene reakcije od ostalih Second Life stanovnika (Bullingham i Vasconcelos, 2013). …”

Goffman’s front stage and backstage behaviors in online education

“…Similarly in online education, the student's front stage (in the LMS) and backstage (online and offline) are parts of the "whole student" separated by a login page. Previous studies have used Goffman to produce a fuller account of how Internet users engage across the backstage and front stage spaces (Bullingham & Vasconcelos, 2013;Hogan, 2010;Pearson, 2009;Ross, 2007;Trammell & Keshelashvili, 2005). My research applies and extends Goffman's stages to include:…”