Η Οξεία Επίδραση Της Υπερομοκυστεϊναιμίας Που Προκαλείται Μετά Τη Λήψη Μεθειονίνης Σε Ασθενείς Με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2

Abstract

Οι αυξημένες συγκεντρώσεις της ομοκυστεΐνης είναι γνωστό ότι προκαλούν δυσλειτουργία του ενδοθηλίου σε άτομα χωρίς διαβήτη βλάπτοντας την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή. Επιπλέον οι χρονίως αυξημένες συγκεντρώσεις της ομοκυστεΐνης έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία για τη δράση της οξείας υπερομοκυστεϊναιμίας στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή ούτε στην αρτηριακή σκλήρυνση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση της οξείας υπερομοκυστεϊναιμίας που προκλήθηκε μετά από τη χορήγηση μεθειονίνης στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή αλλά και στην αρτηριακή σκλήρυνση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Ασθενείς - Μέθοδοι : Μελετήθηκε η επίδραση της φόρτισης από του στόματος με μεθειονίνη (0.1g/Kg) σε συσχέτιση με τη χορήγηση ύδατος στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή και στην αρτηριακή σκλήρυνση σε 30 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 (μέση ηλικία 58.7 ± 7.6 έτη, μέση διάρκεια διαβήτη 7.0 έτη) που δεν είχαν κλινικά έκδηλη μακροαγγειοπάθεια. Η ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή υπολογίστηκε ως η επί τοις εκατό μεταβολή της διαμέτρου της βραχιονίου αρτηρίας μετά από ισχαιμική περίδεση σε σχέση με τη βασική κατάσταση. Η αρτηριακή σκλήρυνση εκφράστηκε με το δείκτη ενίσχυσης του σφυγμικού κύματος (Augmentation index) με τη χρήση πιστοποιημένης συσκευής (Sphygmocore). Οι μετρήσεις έγιναν σε κατάσταση νηστείας και την 1η , 2η , και 3η ώρα μετά από τη λήψη ύδατος ή μεθειονίνης. Αποτελέσματα: Η χορήγηση ύδατος δεν προκάλεσε σημαντική αλλαγή στις συγκεντρώσεις της ολικής ομοκυστεΐνης πλάσματος ενώ η χορήγηση μεθειονίνης είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ολικής ομοκυστεΐνης πλάσματος κατά 143% την 3η ώρα. Η ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή κατά τη διάρκεια του πειράματος εκφραζόμενη ως το εμβαδόν των τιμών της καμπύλης (Area under the Curve, AUC) παρουσίασε στατιστικά σημαντική ελάττωση μετά από τη λήψη της μεθειονίνης σε σχέση με τη λήψη ύδατος ( AUC: 14.5 ± 6.1 έναντι 24.8 ± 9.2 % , αντίστοιχα, P<0.001). Ο δείκτης ενίσχυσης του σφυγμικού κύματος παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση μετά από τη λήψη μεθειονίνης σε σχέση με τη λήψη ύδατος. (AUC: 176.9 ± 36.4 έναντι 156.7 ± 48.1 mm Hg ? h, αντίστοιχα, P=0.03). Συμπέρασμα: Η οξεία υπερομοκυστεϊναιμία όχι μόνο παραβλάπτει την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή, αλλά, επιπλέον, αυξάνει και την αρτηριακή σκλήρυνση (μειώνει την αρτηριακή ελαστικότητα) σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η βλαπτική αυτή επίδραση πιθανότατα οφείλεται στην ελάττωση της βιοδιαθεσιμότητας του μονοξειδίου του αζώτου στο ενδοθήλιο.

Σπλαχνική Παχυσαρκία Μετρούμενη Με Αξονική Τομογραφία Και Υπερηχογραφία

“…Επιπλέον η μέτρηση της FMD στη βραχιόνιο αρτηρία μπορεί να προβλέψει την ύπαρξη στεφανιαίας νόσου με την ίδια ευαισθησία και καλύτερη ειδικότητα από τη δοκιμασία κόπωσης με ηλεκτροκαρδιογράφημα (FMD 71% και 81%, δοκιμασία κόπωσης 82% και 57% αντίστοιχα σε στεφανιαίους ασθενείς) ενώ τόσο η έκταση της νόσου (αριθμός πασχόντων αγγείων) όσο και η σοβαρότητα της στένωσης σχετίζονται με την τιμή της FMD (191,197). Άλλωστε, η έλλειψη δομικών βλαβών στη βραχιόνιο αρτηρία διευκολύνει την απρόσκοπτη μελέτη των λειτουργικών διαταραχών της αρχόμενης αθηροσκλήρυνσης.…”