10 lat negocjacji akcesyjnych Turcji z Unią Europejską. Analiza postępów w obszarze kryteriów politycznych na podstawie raportów Komisji Europejskiej

Osiewicz, Przemysław

doi:10.14746/rie.2015.9.13

Cited by 2 publications

(1 citation statement)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…kryteria kopenhaskie i rok później rozpoczęto z nią negocjacje akcesyjne (Szymański, 2011). Pomimo upływu już 12 lat od czasu ich rozpoczęcia nie osiągnięto większych postępów w procesie negocjacyjnym, głównie ze względu na bilateralny spór Turcji z Republiką Cypru (Osiewicz, 2015). Do tej pory otworzono łącznie 16 rozdziałów, z czego tymczasowo zamknięto tylko jeden.…”

Section: Polityka Europejska Turcji Po Rozpadzie Układu Dwublokowegounclassified

Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?

Adamczyk¹

2018

10.14746/rie

View full text Add to dashboard Cite

Quo Vadis Turcjo -koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji? WprowadzenieGłównym celem artykułu jest analiza ewolucji europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji w sytuacji zmieniającego się jej otoczenia międzynarodowego. Charyzmatyczny przywódca Republiki Tureckiej Kemal Pasza Atatürk, ustalając fundamenty polityczne i społeczne funkcjonowania młodego państwa w 1923 r. wyraźnie wskazał na westernizację, jako główny priorytet rozwoju Turcji. Westernizację należy rozumieć jako modernizację kraju realizowaną w oparciu o rozwiniętą i pogłębioną współpracę z państwami europejskimi (Gonlübol, 1971, s. 13). To właśnie wdrażanie rozwiązań wprowadzających zasady demokracji i sekularyzacji, bazujących na wzorcach europejskich miało zagwarantować młodej republice konwersję w silne, laickie i narodowe państwo powstałe na gruzach Imperium Otomańskiego. Młoda Turcja odrzuciła zatem islamską spuściznę Otomanów, kojarzoną z despotyzmem i zacofaniem na rzecz systematycznego wdrażania zachodnich wartości. Były to zmiany społeczne i polityczne o charakterze rewolucyjnym, które rzutowały na kształtowanie polityki zagranicznej Turcji aż do końca XX wieku. W konsekwencji Turcja zacieśniała swoje stosunki z państwami europejskimi, natomiast ograniczała relacje z państwami sąsia-dującymi na wschodzie. Ankara chciała w ten sposób pokazać, że "zrywa" ze swoją bliskowschodnią tożsamością i staje się państwem w pełni europejskim. Politycy tureccy postrzegali swoich wschodnich sąsiadów za państwa gorszej kategorii, zacofanych gospodarczo, niestabilnych politycznie i niegodnych zaufania. Ankara oskarżała społeczeństwa arabskie o zdradę i zadanie "ciosu w plecy" Imperium Otomańskiemu w czasie pierwszej wojny światowej, co m.in. miało przyczynić się do jego upadku. Należy podkreślić, że także państwa arabskie w okresie międzywojennym bardzo sceptycznie odnosiły się do zacieśniania relacji z Turcją, obawiając się odbudowania potęgi tureckiej w regionie (Martin, 2004, s. 161). Jak twierdzi Joanna Sztubert "głów-ną cechą państwowości tureckiej stał się nacjonalizm, a jedną z metod jego propagowania i umacniania była dyskryminacja języka i kultury arabskiej" (Sztubert, 2011, s. 157).W trakcie drugiej wojny światowej Turcja zadeklarowała swoją neutralność, utrzymywała jednak bliskie relacje zarówno z państwami Osi, jak i aliantami, konsekwentnie zabiegając o ścisłe związki z krajami europejskimi. Do wojny po stronie aliantów przystąpiła dopiero w końcowej fazie konfliktu, w lutym 1945 r., kiedy kres Trzeciej Rzeszy został właściwie przypieczętowany (Cyr, 2015, s. 226).

show abstract

Section: Polityka Europejska Turcji Po Rozpadzie Układu Dwublokowegounclassified

Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?

Adamczyk¹

2018

10.14746/rie

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Difficult partnership: Turkey – EU. Chances, aspirations and barriers

Khorshid

2018

Przegląd Europejski

View full text Add to dashboard Cite

The article deals with the admission of Turkey into the structures of the European Union, as a country located in only a small part in Europe but at the same time constituting a strategic location from the point of view of EU security. The time frame of the analysis made here basically covers the whole period of accession negotiations, but due to the length of the negotiations, only the most important elements will be emphasised (beginning of the accession process, its subsequent stages, problems). The aim of the article is to point out the opportunities and barriers to this accession, whose vision moves away because of Turkey’s deepening political crisis triggered by president Recep Tayyip Erdoğan. The main thesis of the article is the statement that the negotiation process, which started years ago, was inhibited and slowed down as a result of subsequent events taking place both in the EU (migration crisis) and in Turkey itself (military coup of 2016). The author wants to answer two questions: (1) what problems, over the years of accession negotiations, proved to be insurmountable in this process? and (2) what prospects for Turkey’s accession are drawn on the basis of the current positions of both negotiating parties? Empirics in this case must be based on an analysis of the history of the Turkish accession process and the most current media reports (mainly on the 2016 coup)

show abstract

10 lat negocjacji akcesyjnych Turcji z Unią Europejską. Analiza postępów w obszarze kryteriów politycznych na podstawie raportów Komisji Europejskiej

Cited by 2 publications

References 0 publications

Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?

Quo Vadis Turcjo – koniec europejskiego kierunku w polityce zagranicznej Turcji?

Difficult partnership: Turkey – EU. Chances, aspirations and barriers

Contact Info

Product

Resources

About